Her isim'in nasıl yorumlanması gerektiğini belirtir. Örneğin, type type komutu type is a shell builtin çıktılar (anlamı: "type bir kabuk yerleşiğidir").
-t seçeneği verildiğinde, isim bir takma ad ise alias, bir işlev ise function, bir yerleşik komut ise builtin, bir disk dosyası ise file veya bir anahtar sözcük ise keyword sözcüğünü basar. isim bulunamazsa, hiçbir şey basılmaz ve type bir başarısızlık durumu ile döner.
-p seçeneği verildiğinde, isim -t seçeneği ile file çıktısını vermiyorsa hiçbir şey dönmez, aksi takdirde çalıştırılacak disk dosyasının ismi basılır.
-P seçeneği her isim için, -t dosya döndürmese bile bir yol araması yapılmasını zorlar.
Komut çırpılanmışsa -p ve -P çırpılı değeri basar, dosyanın ilk olarak $PATH içinde görünmesi gerekli değildir.
-a seçeneği verildiğinde, isim çalıştırılabilir dosyasının bulunabileceği yerleri basar. Bu, sadece ve sadece -p seçeneği kullanılmamışsa takma adları ve işlevleri de içerir.
-f seçeneği belirtilmişse command yerleşiğindeki gibi type kabuk işlevlerini bulmaya çalışmaz.
isimlerden biri bulunursa dönüş durumu sıfırdır, hiçbiri bulunamazsa sıfırdan farklıdır.