rsync tarafından kabul edilen seçenekleri açıklayan kısa bir yardım iletisi basar ve çıkar. Normalde --human-readable seçeneğinin kısa kullanımı olan --h seçeneğini başka seçenekler olmadan --help yerine de kullanabilirsiniz.

rsync sürüm numarasını ve ek bilgiler basar ve çıkar.

Çıktıda, lisans ve telif hakkı bilgilerinden başka rysnc sitesine bir bağlantı, öntanımlı sıkıştırma ve sağlama toplamı algoritmalarının listesi ile derlenmiş yeteneklerin listesi bulunur.

Bu seçenek aktarım sırasında verilen bilgi miktarını arttırır. rsync öntanımlı olarak sessiz çalışır. Tek -v belirtildiğinde, hangi dosyaların aktarıldığını gösterip sonunda bir özet basar. İki -v belirtildiğinde atlanan dosyaları gösterir ve sonunda daha fazla bilgi verir. İkiden fazla -v kullanımı sadece rsync hata ayıklaması yapıyorsanız anlamlıdır.

Çalıştırma sonu özeti, oturum boyunca uzak rsync'e (yerel kopyalamada alıcı tarafa) gönderilen ve alınan bayt sayısını ve saniyede aktarılan bayt sayısını gösterir. İkinci satır, rsync'in oturumda aktaracağı dosyaların toplam bayt sayısı ile gönderilen ve alınan baytların bunların toplamına oranları (bunlar gerçekten daha iyi hissettiren, daha büyüğün daha iyi olduğu sayılardır) gösterilir. Bu değerler ayrıca, --human-readable (veya --no-human-readable) seçenekleri kullanılarak insan tarafından daha fazla (veya daha az) okunabilir duruma da getirilebilir.

Günümüz rsync'inde, -v seçeneği --info ve --debug seçeneklerinin birlikte kullanımına eğdeğer bir çıktı üretir. Ayrıntı düzeyi arttıkça her bilginin ayrıntı düzeyi aynı oranda artmadığından -v seçeneği yerine veya birlikte bu yeni seçeneklerin kullanımı tercih edilebilir. Hem --info hem de --debug, ayrıntıdaki her artış için tam olarak hangi ayarlamaların yapıldığını belirten bir yardım istemine de sahiptir.

Bununla birlikte, artalan sürecinin "azami ayrıntı" ayarlarının, artalan süreci tarafında hangi seçenekleri ne kadar yüksek bir ayrıntıyla sınırlayabileceği de dikkate alınmalıdır. Örneğin azamilik 2 ise, -vv ile ayarlanandan daha yüksek bir değere ayarlanan info ve debug seçeneklerinin ayrıntı düzeyi, artalan süreci oturumunun -vv düzeyine indirilir.

--info çıktıda görmek istenilen bilgiler üzerinde ince ayar yapılabilmesini sağlar. Her SEÇENEK sonunda bir rakam içerir. 0 çıktıda sessizliğe, 1 öntanımlı çıktı düzeyine, daha yüksek değerler de (daha yüksek ayrıntı düzeyini destekleyenler için) daha yüksek ayrıntı düzeyine karşılık gelir. Kullanılabilecek seçenek isimlerini, bunların ne çıktıladıklarını ve ayrıntı düzeyindeki her artış için hangi seçenek isimlerinin ekleneceğini görmek için rsync --info=help komutu verilebilir. Bazı örnekler:

rsync -a --info=progress2 kaynak/ hedef/
rsync -avv --info=stats2,misc1,flist0 kaynak/ hedef/

--info=name çıktısının --out-format ve --itemize-changes (-i) seçeneklerinden etkileneceği dikkate alınmalıdır. Bu seçeneklerin ne zaman ne çıktılayacaklarını görmek için seçeneklerin açıklamalarına bakılabilir.

Bu seçenek 3.1.0 sürümünde eklenmiştir, bu nedenle sunucu tarafındaki daha eski bir rsync, ince ayar girişimlerini reddedebilir (sunucuya bir veya daha fazla seçenek gönderilmesi gerekiyorsa ve sunucu bunları anlamayacak kadar eskiyse). Bir artalan süreciyle çalışılacaksa yukarıdaki azami ayrıntı uyarısına da bakmakta yarar vardır.

--debug çıktıda görmek istenilen bilgiler üzerinde ince ayar yapılabilmesini sağlar. Her SEÇENEK sonunda bir rakam içerir. 0 çıktıda sessizliğe, 1 öntanımlı çıktı düzeyine, daha yüksek değerler de (daha yüksek ayrıntı düzeyini destekleyenler için) daha yüksek ayrıntı düzeyine karşılık gelir. Kullanılabilecek seçenek isimlerini, bunların ne çıktıladıklarını ve ayrıntı düzeyindeki her artış için hangi seçenek isimlerinin ekleneceğini görmek için rsync --debug=help komutu verilebilir. Bazı örnekler:

rsync -avvv --debug=none kaynak/ hedef/
rsync -avA --del --debug=del2,acl kaynak/ hedef/

Bazı hata ayıklama iletilerinin, özellikle G/Ç ve tampon ile ilgili olanlarının sadece --stderr=all seçeneği belirtildiğinde çıktılanacağına dikkat edilmelidir.

3.2.0 sürümünden itibaren, her aktarım tarafı için farklı hata ayıklama değerleri belirlemenize ve rsync sürümlerinden yalnızca birinde bulunan yeni bir hata ayıklama seçeneğini belirtmenize izin vermek için bu seçenek, artık sunucu tarafına otomatik olarak iletilmemektedir. Aynı seçeneğin her iki tarafa da uygulanması istenirse, kaşlı ayraç genişletmesini kullanmak, kod yazmaktan kurtulmanın kolay bir yoludur. Aşağıdaki komut, zsh(1) ve bash(1)'ta çalışır:

rsync -aiv {-M,}--debug=del2 kaynak/ hedef/

Bu seçenek, hangi işlemlerin ve bilgi iletilerinin standart hataya çıktılanacağını belirtmekte kullanılır. Kip dizgeleri kısaltılabilir, bu nedenle tek harflik değerler de kullanılabilir. Olası 3 seçim şunlardır:

Bu seçenek rsync'e 3.2.3 sürümünde eklenmiştir. Bu sürüm ayrıca uzak tarafa öntanımlı olmayan bir ayarı iletmeye başlamasına rağmen rsync, sırasıyla all ve client ayarlarını temsil etmek üzere geriye dönük uyumlu --msgs2stderr ve --no-msgs2stderr seçeneklerini kullanıyordu. Yeni rsync sürümleri, uyumluluğu korumak için bu eski seçenek adlarını kabul etmeye devam edecektir.

Bu seçenek aktarım sırasında verilen bilgi miktarını azaltır. Özellikle uzak sunucudaki bilgi iletileri baskılanır. Bu seçenek rsync'i cron'dan çalıştırırken yararlıdır.

Artalan sürecine aktarımın başlangıcında istemci tarafından çıktılanan bilgiyi etkiler. Günün iletisini (MOTD) baskılar fakat ayrıca, (rsync protokolü ile ilgili sınırlamalar nedeniyle) artalan sürecinin rsync host:: isteğine yanıt olarak gönderdiği modül listesini de etkiler. Bu bakımdan, artalan sürecinden modül listesi isteği yapılacaksa bu seçeneğin kullanılmaması gerekir.

Normalde rsync hedefte de aynı boyutta ve aynı değişiklik zamanına sahip dosyalar varsa bunları atlayacaktır. Bu seçenek bu "hızlı sınama" davranışını kapatarak tüm dosyaların güncellenmesini sağlar.

Bu seçenek rsync'in daha fazla dosya aktarmasına sebep olduğundan, rsync'in birkaç dosya aktarmasına sebep olan --ignore-existing ve --ignore-non-existing seçenekleriyle karşılaştırıldığında kafa karıştırıcı olabilir.

Bu seçenek bu "hızlı sınama" davranışını değiştirerek dosyaların değişiklik zamanlarına bakılmaksızın hedefte de aynı boyutta iseler aktarılmamalarını sağlar. rsync, zaman değerlerinin doğru tutulmadığı başka bir yansılama sistemini kullandıktan sonra kullanılmaya başlanacaksa bu seçenek yararlıdır.

İki zaman değerini karşılaştırırken, fark SAYI'da küçükse rsync bu değerleri eşit kabul eder. Bu fark normalde 0 saniyedir (tam eşitlik). Negatif değer belirtilirse, nanosaniyeler de dikkate alınır (alıcı tarafın sürümü en az 3.1.3 olmalıdır). Ancak bu farkı bazı durumlarda daha büyük bir değere ayarlamak daha yararlıdır. Örneğin, MS Windows FAT dosya sistemi (zaman değerleri 2 saniyelik çözünürlüğe sahiptir) taraflardan biri olduğunda --modify-window=1 yararlıdır (1 saniyelik farklara izin vermek).

Tüm aktarımlarda nanosaniyelik karşılaştırmanın öntanımlı olması istenirse bir ~/.popt dosyası oluşturulup içine şu satırlar konabilir:

rsync alias -a -a@-1
rsync alias -t -t@-1

Bu artık öntanımlı olduğundan, örneğin, ext3 ve ext4 arasında kopyalama yapılacaksa ya da alıcı rsync, 3.1.3 sürümünden eskiyse nanosaniyeleri yoksaymak ve geçersiz kılmak için --modify-window=0 (yani, -@0) seçeneğinin belirtilmesi gerekecektir.

Bu seçenek rsync'in dosyaların değiştirilip değiştirilmediğini ve bir aktarıma ihtiyaç olup olmadığını denetleme şeklini değiştirir. Bu seçenek olmadan rsync, (öntanımlı olarak) her dosyanın boyutunun ve son değişiklik zamanının gönderici ve alıcı arasında eşleşip eşleşmediğini denetlemek için "hızlı sınama" yöntemini kullanır. Bu seçenek ile, her dosyanın 128 bitlik sağlama toplamıyla eşleştirilmesi sağlanmaya çalışılır. Sağlama toplamlarının oluşturulması, her iki tarafın da aktarımdaki dosyalardan tüm verileri okumak için çok fazla disk G/Ç işlemi yapılacağı anlamına gelir, bu nedenle bu seçenek, işleri önemli ölçüde yavaşlatabilir (ve bu, değiştirilen dosyaları aktarmak için yapılacak herhangi bir okumadan önce yapılır).

Gönderen taraf, kullanılabilir dosyaların listesini oluşturmak için dosya sistemini tararken sağlama toplamlarını da üretir. Alıcı taraf ise, sağlama toplamlarını değişmiş dosyaları tararken üretir ve gönderici taraftakiyle aynı boyuttaki dosyalarda sağlama yapar; boyutları veya sağlama toplamaları değişen dosyalar aktarım için seçilir.

rsync'in, dosya aktarılırken oluşturulan dosya sağlama toplamlarını sınayarak, aktarılan her dosyanın alıcı tarafta doğru şekilde yeniden oluşturulduğunu daima doğruladığı unutulmamalıdır. Ancak bu aktarım sonrası otomatik doğrulamanın, bu seçeneğin aktarım öncesi yaptığı “Bu dosyanın güncellenmesi gerekiyor mu?” sınaması ile hiçbir ilgisi yoktur.

Kullanılan sağlama toplamı üzerinde, istemci ve sunucu arasında uzlaşım otomatiktir, ancak --checksum-choice (--cc) seçeneği veya bu seçeneğin açıklamasında bahsi geçen RSYNC_CHECKSUM_LIST ortam değişkeni kullanılarak bu geçersiz kılınabilir.

Bu seçenek -rlptgoD seçeneklerine eşdeğerdir. Alt dizinlere inerek işlem yapılmasını ve hemen hemen herşeyin korunmasını istemenin en kestirme yoludur; bir şey dışında: --files-from seçeneği belirtilmişse -r uygulanmayacaktır.

ACL'lerin (-A), ek özniteliklerin (-x), erişim zamanlarının (-U), oluşturma zamanlarının (-N) korunmasını veya sabit bağların bulunmasını ve korunmasını (-H) sağlayan seçeneklerin belirtilmemesine özen gösterilmelidir.

Seçenek adının önüne --no- getirerek seçenekleri olumsuzlayabilirsiniz. Ancak olumlu seçeneklerin hepsi olumsuzlanamaz ama çoğu için bu yapılabilir. Bazıları bir işlemi kapatırken (--no-D, --no-perms gibi), bazıları da öntanımlıkları değiştirir (--no-whole-file, --no-blocking-io, --no-dirs gibi). Olumsuzlama uzun seçeneklere uygulanabildiği gibi kısa seçeneklere de uygulanabilir (--no-relative ve --no-R gibi).

Bir örnek olarak, -rlptgoD seçeneklerine eşdeğer olan -a seçeneğinde sadece -o seçeneğinin uygulanmaması istenirse -a seçeneğini -rlptgD'ye dönüştürüp kullanmak yerine -a --no-o (yani, --archive --no-owner) kullanılabilirdi.

Seçeneklerin birbirlerine göre konumları da önemlidir: -a --no-r kullanımının tersine --no-r -a kullanıldığında -r tekrar etkin olur. Bunun yanında, çeşitli seçeneklerin öntanımlı durumlarını etkileyerek -a seçeneğinin anlamını oldukça değiştiren --files-from seçeneğinin yan etkisi konumsal bile değildir. Daha fazla bilgi için bkz: --files-from

Bu seçenek alt dizinlerinde ardışık olarak kopyalanmasını sağlar. Ayrıca, tek bir dizinin taranmasını sağlayan --dirs (-d) seçeneğine de bakınız.

Aktarılacak dosyaların listesini oluşturmaya yönelik arttırımlı özyinelemeyle ilgili bilgiler için --inc-recursive seçeneğine bakılabilir.

rsync 3.0.0 ve sonrasında aktarımın her iki tarafında da --recursive seçeneği kullanılırken öntanımlı olarak etkinleştirilen yinelemeli dosya taramasının arttırımlı olmasını sağlar.

Arttırımlı özyineleme, dosyalar aktarılmaya başlanmadan önce tüm dosya hiyerarşisinin taranmasını gerektirmediğinden arttırımsız olana göre aktarımın daha çabuk başlamasını sağlar. Kaynak dosyalarda özyineleme etkin değilse bu seçenek etkisizdir.

Bazı seçenekler rsync'in dosya listesinin tamamını bilmesini gerektirir, dolayısıyla bu seçenekler arttırımlı özyineleme kipini iptal eder. Arttırımlı özyinelemeyi iptal eden seçenekler:

--delete seçeneğinin arttırımlı özyineleme ile uyumlu olması için rsync 3.0.0'da --delete-during öntanımlı silme kipi yapıldı (silme kipi 2.6.4 sürümünde eklenmişti).

Arttırımlı özyinelemenin tek yan etkisi, özyinelemeli olarak taranan bir dizindeki eksik alt dizinlerin (öntanımlı olarak) özyinelemeden önce oluşturulmasıdır. Bu erken oluşturma aşaması (arttırımsız olanın tersine) rsync'in bitmiş dizinin değişiklik zamanını (özyinelemeli kopyalama bitene kadar geciktirmek zorunda kalmadan) hemen tanımlamasını sağlar. Ancak, daha sınırlayıcı ayrıcalıklar bu alt dizinlere kopyalama bitmeden atanmaz. --omit-dir-times seçeneği kullanılarak bu erken oluşturma aşamasından kaçınılabilir.

Arttırımlı özyineleme --no-inc-recursive (--no-i-r>) seçeneği ile iptal edilebilir.

--recursive seçeneğinin yeni arttırımlı özyineleme algoritmasını iptal eder. Böylece rsync dosyaları aktarmaya başlamadan önce tüm dosya listesini tarar. Daha fazla bilgi için bkz: --inc-recursive

Göreli dosya yolları kullanılır. Yani, komut satırının gönderici kısmında belirtilen dosya yolunun son parçası değil, dosya yolunun tamamı kopyalanır. Bu seçenek aynı anda çok sayıda farklı dizini göndermek için yararlıdır. Örneğin şöyle bir komut,

rsync /foo/bar/foo.c remote:/tmp/

uzak makinede /tmp/foo.c dosyasını oluşturur. Bunun yerine şu komutu kullansaydınız,

rsync -R /foo/bar/foo.c remote:/tmp/

uzak makinede /tmp/foo/bar/foo.c dosyası oluşturulacaktı (dosya yolunun tamamı kopyalanır). Bu fazladan yol elemanlarına rsync terminolojisinde örtük dizin adı verilir (yukarıdaki foo ve foo/bar dizinleri).

rsync 3.0.0 ve sonrasında, dosya yolu aslında sembolik bağ olsa bile dosya listesindeki örtük dizinler daima gerçek dizin olarak gönderilir. Bu, dosya yolunu kopyalarken bir sembolik bağın varlığını fark etmediğiniz durumda beklenmeyen bazı davranışları önler. Bir sunucu tarafı sembolik bağlı kopyalamak istiyorsanız, hem yolu ile birlikte sembolik bağı hem de gerçek yolu ile birlikte hedef dizini ekleyin. Gönderen tarafta daha eski bir rsync ile uğraşıyorsanız, --no-implied-dirs seçeneğini kullanmanız gerekebilir.

Ayrıca, belirtilen her yol için, örtük dizin olarak gönderilen dizin miktarını da sınırlamak mümkündür. Gönderen tarafta 2.6.7 ve üstü bir rsync olması durumunda, kaynak yola aşağıdaki gibi bir nokta ve eğik çizgi yerleştirebilirsiniz:

rsync -avR /foo/./bar/baz.c uzak:/tmp/

Bu, uzak konakta /tmp/bar/baz.c dosyasını oluşturur. (Dikkat: Noktadan sonraki eğik çizgi zorunludur, “/foo/.” gibi bir kısaltma çalışmaz). Daha eski rsync sürümlerinde kaynak yolunu sınırlamak için cd(1) ile dizin değiştirmek gerekebilir. Örnek:

(cd /foo; rsync -avR bar/baz.c uzak:/tmp/)

(Yaylı ayraçlar komutların bir alt kabukta çalışmasını sağlar, böylece daha sonraki komutlar için dizin değişikliğinin etkisi olmaz.) Uzak dosyalar eski bir rsync'den alınıyorsa şöyle bir işlem yapılabilir (artalan süreci aktarımı olmamak koşuluyla):

rsync -avR --rsync-path="cd /foo; rsync" uzak:bar/baz.c /tmp/

Bu seçenek, --relative seçeneğinin öntanımlı davranışını etkiler. Belirtildiğinde kaynak taraftaki örtük dizinlerin öznitelikleri aktarıma dahil edilmez. Bu, hedef sistemdeki karşılık gelen yol elemanlarının varsa değişmeden bırakıldığı ve eksik örtük dizinlerin öntanımlı özniteliklerle oluşturulduğu anlamına gelir. Böylece, bu örtük yol elemanlarının alıcı taraftaki bir dizine sembolik bağ olması gibi büyük farklılıklara bile izin verilir.

Örneğin, bir komut satırı girdisini veya bir gönderici dosya girdisi ile rsync'in "yol/foo/dosya" dosyasını aktarması istenirse --relative seçeneği de kullanılmışsa buradaki "yol" ve "yol/foo" örtük dizinlerdir. "yol/foo", hedef sistemdeki ""bar"a bir sembolik bağ ise, alıcı rsync normalde "yol/foo"yu siler, onu bir dizin olarak yeniden oluşturur ve dosyayı yeni dizine yerleştirir. --no-implied-dirs seçeneği ile, alıcı rsync, mevcut yol elemanlarını kullanarak "yol/foo/dosya"yı günceller; bu, "yol/bar" dosyasının oluşturulmasının sona erdiği anlamına gelir. Bu bağ korumasını gerçekleştirmenin bir başka yolu da --keep-dirlinks seçeneğini kullanmaktır (bu, aktarımın geri kalanındaki dizin sembolik bağlarını da etkiler).

3.0.0'dan eski bir rsync'den dosya kopyalarken, gönderen tarafta bir sembolik bağ varsa ve örtük dizinlerin normal dizinler gibi aktarılması isteniyorsa bu seçeneğin kullanılması gerekebilir.

Bu seçenekle, evvelce mevcut hedef dosyaların her aktarımında ya da silinmesinde bu dosyaların isimleri değiştirilir. Yedek dosyaların nereye gideceğini ve nasıl bir sonek alacaklarını --backup-dir ve --suffix seçenekleri ile belirtebilirsiniz.

Eğer --backup-dir seçeneğini belirtmezseniz:

Kendi süzme kurallarını sağlayanların, dışlama/koruma kurallarını, etkili olması ve yeterince yüksek bir önceliğe sahip olması için listede daha yüksek bir yere elle eklemeleri gerekebileceği unutulmamalıdır (örneğin, kurallarınız sonuna bir * içerme/dışlaması eklerseniz otomatik eklenen kurala asla ulaşılmaz).

--backup seçeneğinin uygulanmasını sağlayan bu seçenekle yedek dosyaların alıcı tarafta saklanacağı DİZİN belirtilebilir. Arttırımlı yedekleme yaparken kullanılabilir. Buna ek olarak --suffix seçeneğini kullanarak bir yedek soneki de belirtebilirsiniz (aksi takdirde dosyalar belirtilen DİZİNe kendi isimleri ile yedeklenir).

Göreli bir yol belirtilirse, yedekleme dizininin hedef dizine göreli olacağını unutulmamalıdır, bu nedenle muhtemelen mutlak bir yol veya “../” ile başlayan bir yol belirtmek gerekebilir. Alıcı rsync artalan süreciyse, yedekleme dizini modülün yol hiyerarşisinin dışına çıkamaz, bu nedenle DİZİNi silmemeye veya içine kopyalamamaya özen göstermek gerekir.

Bu seçenek --backup (-b) ile kullanıldığında, belirtilen SONEK öntanımlı yedekleme sonekinin yerine kullanılır. Öntanımlı sonek, --backup-dir belirtilmemişse ~ imi, belirtilmişse boş dizgedir.

Bu seçenek, hedefteki dosyanın değişiklik zamanı kaynak dosyanınkinden yeniyse dosyanın atlanmasını sağlar. (Eğer hedef dosyanın değişiklik zamanı kaynağınkiyle aynıysa, ama boyutları farklıysa güncelleme yapılır.)

Dizinlerin, sembolik bağların veya diğer özel dosyaların kopyalanmasını etkilemez. Ayrıca, gönderici ve alıcı arasındaki dosya biçemi farkı, nesneler üzerinde hangi tarih olursa olsun, güncelleme için her zaman yeterince önemli kabul edilir. Başka bir deyişle, hedefteki bir dosyayı içeren dizin kaynakta da varsa, aktarım zaman damgalarına bakılmaksızın gerçekleşir.

Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu nedenle dosya listelerine giren verileri etkilemez ve dolayısıyla silme işlemlerini de etkilemez. Sadece alıcının aktarılmasını istediği dosyaların sayısını sınırlar.

Bu seçenek, verilerinin güncellenmesi gerektiğinde dosyaların aktarılma yöntemini değiştirir: Dosyanın yeni bir kopyasını oluşturma ve tamamlandığında yerine taşıma şeklindeki öntanımlı yöntem yerine, rsync güncellenecek verileri doğrudan hedef dosyaya yazar.

Bunun bazı yan etkileri vardır:

Bu seçenek, büyük dosyalardaki blok değişiklikleri veya veri eklenmesi durumlarında özellikle ağdan değil diskten açılan sistemlerde yararlıdır. Ayrıca, 'sadece kopyada değişiklik olduğunda aslın güncellendiği' dosya sistemlerinde, bir dosyadaki küçük değişikliklerden dolayı dosyanın tamamı için anlık kopya oluşturulmasını engellemeye de yardımcı olabilir.

--partial seçeneğinin uygulanmasını sağlar (kesintiye uğrayan aktarım dosyayı silmez), dolayısıyla --partial-dir ve --delay-updates seçenekleri ile birlikte kullanılamaz. rsync 2.6.4'ten önce bu seçenek, --compare-dest ve --link-dest ile de uyumlu değildi.

Bu özel kopyalama kipi, yalnızca, alıcı taraftaki içeriğin göndericidekiyle aynı olduğu bilindiğinde, büyüdüğü bilinen dosyaları verimli bir şekilde güncellemeye yarar. Aktarımdaki tüm dosyaların büyüyen dosyalar olduğundan %100 emin değilseniz --append kullanımı tehlikeli olabilir. Bu nedenle, bu koşula uymayan dosyaların ayıklandığından emin olmak için süzme kuralları kullanılmalıdır.

rsync, dosyada içeriğini tamamen doğrulamadan büyüyen dosyayı yerinde günceller (yalnızca eklediği içeriği doğrular). rsync, alıcı tarafta göndericideki dosyadan daha kısa olmayan tüm dosyaları atlar (bu, yeni dosyaların da aktarıldığı anlamına gelir). Ayrıca, gönderme uzlaşımları sırasında gönderen taraftaki boyutu kısalan dosyaları da atlar (bu olduğunda rsync "küçülen dosya" uyarısı yapar).

Dosyanın aktarımına gerek yoksa ya da bir dizinin veya sıradan olmayan dosyaların güncellenmesini etkilemiyorsa, dosyanın içerik dışı özniteliklerinin (örneğin, izinler, sahiplik ve benzerlerinin) güncellenmesini engellemez.

Bu özel kopyalama kipi --append gibi çalışır, farklı olarak dosyadaki tüm veriler sağlama toplamı doğrulamasına dahil edilir (bunu daha az verimli ama muhtemelen daha güvenli hale getirir). Aktarımdaki tüm dosyaların büyüyen dosyalar olduğundan %100 emin değilseniz --append-verify kullanımı tehlikeli olabilir. Daha fazla ayrıntı için ---append seçeneğine bakın.

Gönderen tarafta saptanan her dizinin aktarıma dahil edilmesini sağlar. --recursive seçeneğinin tersine, komut satırında dizin ismi "." ya da bölü çizgisi ile bitmedikçe (“.”, “dizin/.”, "foo/" gibi) dizinin içeriği kopyalanmaz. Bu seçenek ya da --recursive seçeneği olmaksızın, rsync saptadığı tüm dizinleri atlar (ve her biri için bir ileti çıktılar). --dirs ve --recursive seçenekleri birlikte belirtilirse, önceliği --recursive alır.

--files-from ve --list-only seçeneklerinin (örtük --list-only dahil) yanında --recursive belirtilmezse, --dirs seçeneği örtük olarak uygulanır (böylece dizinler de listede görünür). Bunun olmaması istenirse --no-dirs (veya --no-d) belirtilebilir.

Ayrıca, geriye uyumluluğa yardımcı bir seçenek de vardır: --old-dirs (--old-d) seçeneği, taraflarda eski bir rsync bulunması durumunda özyineleme olmadan tek bir dizini listelemek için -r --exclude='/*/*' çözümünün kullanılmasını sağlar.

girdide belirtilen ancak hedefte bulunmayan yol bileşenini oluşturur. Bu, rsyncin hedefte çok seviyeli dizinler oluşturmasına ve gerekirse adını değiştirerek tek bir dosyayı bu yola yerleştirilmesine olanak tanır. Tek bir girdi ile kopyalama yaparken hedef yolun tamamının bir dizin olarak ele alınmasını (rsync'in hedefte yol bileşeni zaten varmış gibi davranmasını) istiyorsanız, sona bir eğik çizgi yerleştirmeniz gerekir.

Aşağıdaki örnekte, foo dosyasından alt/dizin dizininde bar dosyası oluşturulmakta, "alt" ve "alt/dizin" dizinleri hedefte yoksa oluşturulmaktadır:

rsync -ai --mkpath foo alt/dizin/bar

Bunun yerine işlem aşağıdaki gibi yapılsaydı, foo dosyası hedefte alt/dizin/bar dizini altında oluşturulacaktı:

rsync -ai --mkpath foo alt/dizin/bar/

Karşılaşılan her sembolik bağ "skipping non-regular file" (normal dosya olmadığından atlanıyor) uyarısı ile yok sayılmak yerine, aktarılan dosyalara sessizce sembolik bağ eklenir. Uyarıyı --info=nonreg0 kullanarak susturmak da mümkündür.

Daha ayrıntılı bilgi için bkz: “SEMBOLİK BAĞLAR”

Gönderici, sembolik bağın gösterdiği dosya veya dizine giden zinciri izleyerek karşılaşılan her sembolik bağı olduğu gibi kopyalar. Sembolik bağ zinciri bozulursa, bir hata çıktılanır ve dosya aktarımdan çıkarılır.

Bu seçenek, aktarımda hiçbir sembolik bağ bırakmadığından, aktarımdaki sembolik bağları etkileyen diğer seçeneklerin yok sayılmasına sebep olur.

Bu seçenek, sembolik bağların alıcı tarafta da izlenmesine sebep olan bir yan etkiye sahip 2.6.3'ten önceki rsync sürümlerinden farklı olarak, alıcı tarafta zaten mevcut olan sembolik bağların izlenmesi işleminde bir değişiklik yapmaz. Günümüz rsync'i, bu seçeneği uzak alıcıya iletmez (çünkü yalnızca gönderenin bunu bilmesi gerekir), bu nedenle, bu yetersizliğin yalnızca 2.6.7'den eski (alıcıya -L seçeneğinin aktarımı durdurmayan) rsync istemcisi kullananları etkilemesi gerekir.

Alıcı tarafta gerçek bir dizin olarak ele alınması için bir dizine sembolik bağ gereksinimi varsa bkz: --keep-dirlinks (-K).

Daha ayrıntılı bilgi için bkz: “SEMBOLİK BAĞLAR”

Bu seçenek rsync'e, kopyalanan ağacın dışındaki bir hedefi gösteren sembolik bağları kopyalamasını söyler. Mutlak sembolik bağlar ayrıca sıradan dosyalar olarak ele alınır, böylece bunlar --relative kullanıldığında kaynak dosya yolunun kendindeki sembolik bağlar haline gelir.

Kesme noktasının, rsync'in ayrıntılı çıktıda bahsetmediği yolun parçası olarak aktarımın tepe dizini oluşuna dikkat edilmelidir. “/kaynak/alt” dizinini “/hedef/” dizinine kopyalarsanız, “alt" dizini aktarımın tepe dizini değil (/kaynak için tepe dizindir) aktarım ağacının içindeki bir addır, dolayısıyla oluşturulan göreli sembolik bağlar, /kaynak ve /hedef dizinlerindeki diğer adlar için meşrudur. Bunun yerine “/kaynak/alt/” (sonda eğik çizgi ile) “/hedef/alt” dizinine kopyalanırsa, “alt" dizini dışındaki hiçbir dosyaya sembolik bağa izin verilmez.

Güvenli sembolik bağların yalnızca --links açıkça veya örtük olarak belirtilmişse kopyalanacağını unutmayın. --copy-unsafe-links seçeneğinin, --copy-links ile birlikte kullanılınca fazladan bir etkisi olmaz.

Daha ayrıntılı bilgi için bkz: “SEMBOLİK BAĞLAR”

Bu seçenek rsync'e, kopyalanan ağacın dışındaki bir hedefi gösteren sembolik bağları yoksaymasını söyler. Ayrıca, mutlak sembolik bağların da tamamı yok sayılır.

Yok sayma alıcı tarafta gerçekleştiğinden, gönderen taraf geçersiz sembolik bağlara sahip olsa bile (--munge-links kullanılıyorsa) bu yok sayma yine de etkili olacaktır. Ayrıca, silme işlemlerini de etkiler, çünkü dosya aktarımda mevcut ise, sembolik bağın güvenli olmadığı kabul edildiğinde ve atlandığında alıcıdaki karşılığının silinmesini önler.

Sembolik bağların aktarımda koşullu olarak yok sayılabilmesi için bu seçenek --links (veya --archive) ile birlikte kullanılmalıdır. --copy-unsafe-links seçeneğini etkisiz kılar.

Bu seçeneğin --relative ile birlikte kullanımı istenmeyen sonuçlara yol açabilir.

Daha ayrıntılı bilgi için bkz: “SEMBOLİK BAĞLAR”

Bu seçenek, aktarımın yalnızca bir tarafını etkiler ve rsync'e, sembolik bağ değerlerini dosya alırken geçersiz kılmasını veya dosya gönderirken geçerli kılmasını söyler. rsync'in sembolik bağları geçersiz kılmak için kullandığı yöntem, sembolik bağ (adının değil) dizgesinin önüne “/rsyncd-munged/” dizgesi koymak, geçerli kılmak için de dizgenin önüne konan “/rsyncd-munged/” dizgesini kaldırmaktır. Geçersiz kılınmış değerler, sembolik bağları diskte kullanılamaz hale getirir, ancak sembolik bağın gösterdiği dosyaya/dizine dokunulmaz.

Örneğin bir rsync artalan sürecinin yapılandırma dosyasındaki veya rrsync(1) (sınırlı rsync) betiğine aktarılan bir seçenek üzerinden rsync sunucu tarafında bu seçeneği genellikle istemcinin bilgisi dışında etkinleştirir. İstemci tarafında belirtildiğinde, geçersiz sembolik bağlara sahip olan/ihtiyaç duyan istemci tarafıysa seçenek normal olarak belirtilmelidir; geçersiz sembolik bağlara sahip olduğunda/ihtiyaç duyduğunda sunucuya seçenek vermek için -M --munge-links kullanılmalıdır. Yerel bir aktarımda, istemcinin gönderici olduğuna dikkat edin, bu nedenle seçeneğin belirtilmesi sembolik bağları doğrudan geçerli kılarken, uzak seçenek olarak belirtildiğine sembolik bağları geçersiz kılar.

Bu seçeneğin --remote-option aracılığıyla bir artalan sürecine gönderildiğinde hiçbir etkisi yoktur, çünkü artalan süreci geçersiz sembolik bağlar isteyip istemediğini "--munge-symlinks" aracılığıyla yapılandırır.

Sembolik bağ değeri, aktarıma girdikten sonra geçerli/geçersiz duruma getirilir, bu nedenle, sembolik bağları sembolik olmayanlara dönüştüren herhangi bir seçenek, alıcının yaptığı bir seçim olan --safe-links dışında, geçerli/geçersiz kılma işleminden önce gerçekleşir, bu nedenle, karar geçerli/geçersiz kılma değerine dayandırılır. Bu, bir alıcıda geçersiz kılma etkinleştirilmişse, --safe-links kullanmanın tüm sembolik bağların yok sayılmasına neden olacağı anlamına gelir (çünkü hepsi mutlaktır).

rsync'in sembolik bağları geçersiz kılmak için kullandığı yöntem, her birinin değerinin önüne “/rsyncd-munged/” dizgesi koymaktır. Bu, dizin olmadığı sürece bağların kullanılmasını engeller. Bu seçenek etkinleştirildiğinde, bu yol bir dizinse veya bir dizine bir sembolik bağ ise rsync çalışmayı reddedecektir (ancak yalnızca başlangıçta buna bakar). Bir veya daha fazla sembolik bağı yerinde geçerli/geçersiz kılmak için kaynak kodun support dizinindeki "munge-symlinks" python betiğine de bakın.

Bu seçenek, gönderen tarafın bir dizin sembolik bağını gerçek bir dizinmiş gibi ele almasına neden olur. --copy-links kullanılırken, dosya sembolik bağlarının etkilenmesi istenmiyorsa bu seçenek kullanışlıdır.

Bu seçenek olmadan, gönderen taraf bir dizini dizin sembolik bağıyla değiştirmişse, alıcı taraf yeni sembolik bağın yolunda olan her şeyi dizinler dahil siler (--force veya --delete etkili olduğu sürece).

Alıcı taraf için benzer bir seçenek --keep-dirlinks seçeneğidir.

--copy-dirlinks, kaynaktaki dizin sembolik bağlarının tamamına uygulanır. Yalnızca belli birkaç sembolik bağın izlenmesi isteniyorsa, yolların doğru eşleşmesi için --relative seçeneğini kullanarak bunları eğik çizgi sonlandırmalı kaynak girdileri olarak belirtmektir. Örnek:

rsync -r --relative kaynak/./ kaynak/./devam/ hedef/

Bunun çalışmasının nedeni, rsync'in kaynak girdide belirtildiği gibi lstat(2) çağrısı yapması ve sondaki eğik çizginin lstat() işlevinin sembolik bağı izlemesini sağlamasıyla dosya listesinde "kaynak/./” taraması sırasında bulunan sembolik bağı geçersiz kılan bir dizine yol açmasıdır.

Daha ayrıntılı bilgi için bkz: “SEMBOLİK BAĞLAR”

Alıcı taraftaki bir dizin sembolik bağı, göndericide gerçek bir dizinle eşleşiyorsa gerçek bir dizinmiş gibi ele alınır. Bu seçenek olmaksızın alıcıdaki sembolik bağ silinip yerine gerçek bir dizin konur.

Örneğin, "dosya" dosyasını içeren "foo" dizinini aktardığınızı, ancak "foo"nun alıcıda "bar" dizinine sembolik bağ olduğunu varsayalım. --keep-dirlinks olmadan, alıcıda "foo" sembolik bağı silinir, bir dizin olarak yeniden oluşturulur ve dosya bu yeni dizine kopyalanır. --keep-dirlinks ile alıcıdaki sembolik bağ korunur ve "dosya" içeriği "bar" dosyasına aktarılır.

Gönderen taraf için benzer bir seçenek --copy-dirlinks seçeneğidir.

Daha ayrıntılı bilgi için bkz: “SEMBOLİK BAĞLAR”

Bu seçenek rsync'e, sabit bağları aynı kaynak sistemdeki gibi yeniden oluşturmasını söyler. Bu seçenek olmaksızın kaynak taraftaki sabit bağlı dosyalar ayrı dosyalar olarak ele alınır.

Bu seçenek, hedefteki sabit bağ kalıbının kaynaktakiyle tam olarak eşleşmesini GEREKTİRMEZ. Hedefte ek sabit bağların oluşabileceği durumlar:

rsync'in yalnızca aktarım listesinde bulunan dosyalar arasındaki sabit bağları algılayabildiği unutulmamalıdır. rsync, aktarımın dışındaki dosyalarla fazladan sabit bağ ilişkileri olan bir dosyayı güncellerse, bu ilişki kopacaktır. Bu kırılmayı önlemek için --inplace seçeneği kullanılmak istenirse, dosyaların nasıl güncellendiğinin bilinmesi gerekir, böylece kalıcı sabit bağlar nedeniyle istenmeyen değişikliklerin olmayacağından emin olunabilir (başka uyumsuzluklar için --inplace seçeneğine de bakılabilir).

Arttırımlı özyineleme etkinse (bkz. --inc-recursive), rsync, başka bir yerde bu içerikler için başka bir bağın bulunduğunu keşfetmeden önce eksik bir sabit bağlı dosyayı aktarabilir. Bu, aktarımın doğruluğunu (yani, hangi dosyaların birbirine sabit olarak bağlı olduğunu) değil, yalnızca verimliliğini etkiler (yani, aktarımda sabit bağlı dosya kümesinin daha sonra bulunabilecek başka bir üyesi olan sabit bağlı bir dosyanın yeni bir ilk kopyası için verilerin kopyalanması). Bu verimsizliği önlemenin tek yolu, --no-inc-recursive seçeneğini kullanarak arttırımlı özyinelemeyi devre dışı bırakmaktır.

Bu seçenek rsync'e, izinleri hedefte aynı kaynak sistemdeki gibi belirlemesini söyler. (rsync'in kaynak izinlerini hedefte nasıl değiştirdiği --chmod seçeneğinde açıklanmıştır.)

Bu seçenek belirtilmediğinde izinler şöyle belirlenir:

Bu nedenle, --perms ve --executability seçeneklerinin ikisi de devre dışı bırakıldığında, rsync'in davranışı cp(1) ve tar(1) gibi diğer dosya kopyalama uygulamalarıyla aynıdır.

Özetle: Hedef dosyalara (hem eski hem de yeni) kaynak izinlerini vermek için --perms kullanılmalıdır. Yeni dosyalara hedefin öntanımlı izinlerini vermek için (mevcut dosyaları değiştirmeden bırakarak), --perms seçeneği olmaksızın --chmod=ugo=rwX kullanılması gerekir (bu, tüm maskelenmemiş bitlerin etkinleştirilmesini sağlar). Bu seçeneklerin daha sonra kolayca yazılması için, ~/.popt adında bir dosya oluşturup komut satırının bu dosyay yazılması ve popt takma adının tanımlanması yeterli olur. Aşağıdaki örnekte, diğer seçeneklere ek olarak hedef dizinin öntanımlı grubunun kullanılması için --no-g seçeneğini de içeren bir takma ad olarak -Z seçeneği tanımlanmaktadır:

rsync alias -Z --no-p --no-g --chmod=ugo=rwX

Bu yeni seçenek komut satırında şöyle kullanılabilirdi:

rsync -avZ kaynak/ hedef/

(Önemli: -a seçeneğinin -Z seçeneğinden önce kullanılmasına dikkat edilmelidir, yoksa yukarıdaki --no-* seçeneklerinin ikisi de geçersiz olur.)

--perms seçeneğinin belirtilmediği durumda yeni oluşturulan dizinlerde hedefin setgid bitinin korunması özelliği 2.6.7 sürümünde eklenmiştir. Daha eski rsync sürümleri, yeni oluşturulan dizinde hedefin setgid bitini geçersiz kılarken, --perms belirtilmediğinde yeni oluşturulan dosyalar için üç özel izin bitini hatalı bir şekilde koruyordu. rsync 2.6.7 sürümünde ACL yamasına öntanımlı ACL gözlemi eklendi, bu nedenle daha eski (veya ACL-etkin olmayan) rsync'ler, öntanımlı ACL'ler mevcut olsa bile umask'ı kullanır. (Bu davranışları etkileyenin, alıcının rsync sürümü olduğunu unutulmamaldır.)

--perms seçeneği etkin değilse bu seçenek normal dosyaların çalıştırılabilirliğini/çalıştırılamazlığını korur. Normal bir dosyanın çalıştırılabilir olması için izinlerinde en azından bir "x" etkin olmalıdır. Mevcut bir hedef dosyanın çalıştırılabilirliği kaynaktakinden farklıysa rsync hedef dosyanın izinlerinde aşağıdaki gibi değişiklik yapar:

--perms seçeneği etkinse bu seçenek yok sayılır.

Bu seçenekle hedefin ACL'si (Erişim Denetim Listesi) kaynağınkiyle aynı yapılır. Bu seçenek --perms seçeneğinin örtük olarak uygulanmasına sebep olur.

Bu seçeneğin düzgün çalışabilmesi için kaynak ve hedef ACL'lerinini uyumlu olması gerekir. Uyumlu olmayan ACL'lerin yedeklenmesi ve geri yüklenmesi ile ilgili bilgi için bkz: --fake-super.

Bu seçenek, hedefin ek özniteliklerinin kaynağınkiyle aynı olmasını sağlar.

Genişletilmiş öznitelik isim alanlarını destekleyen sistemler için, ayrıcalıklı kullancı tarafından yapılan bir kopyalama, sistem.* dışındaki tüm isim alanlarını kopyalar. Normal bir kullanıcı yalnızca user.* isim alanını kopyalar. Normal kullanıcı aidiyetinde olmayan isim alanlarının normal bir kullanıcı olarak yedeklenmesi ve geri yüklenmesi ile ilgili bilgi için bkz: --fake-super.

Yukarıdaki isim alanı yetkilendirmesi x belirteçli süzme seçenekleriyle geçersiz kılınabilir. Ek öznitelikleri etkileyen bir süzme kuralı belirtildiğinde, rsync, kullanıcının kendi sistem.*/user.* süzme kurallarını uygulamasını ve ayrıca kopyalanacak veya silinecek ek öznitelik adlarına ilişkin ek süzme işlemlerini yapmasını gerektirir. Örneğin, sistem.* isim alanını atlamak için şu belirtilebilir:

--filter='-x system.*'

Kullanıcı isim alanı dışındaki tüm isim alanlarını atlamak için kullanıcı isim alanına olumsuzlama uygulanabilir:

--filter='-x! user.*'

Özniteliklerin silinmesini engellemek için tüm isimleri dışlayan alıcıya özel bir kural belirtilebilir:

--filter='-xr *'

-X seçeneği yinelenmedikçe (-XX gibi) rsync'in özel ek öznitelik değerlerini (örn, --fake-super ile kullanılanları) kopyalamaz. Bu "tüm ek öznitelikleri kopyala" kipi --fake-super seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.

Bu seçenek, aktarımdaki dosyaların izinlerine bir veya daha fazla virgül ayraçlı chmod kipinin uygulamasını sağlar. Ortaya çıkan değer, gönderen tarafın dosya için sağladığı izinler olarak değerlendirilir; --perms seçeneği belirtilmemişse bu seçeneğin mevcut dosyalar üzerinde hiçbir etkisi olmaz.

chmod(1) kılavuz sayfasında belirtilen normal çözümleme kurallarına ek olarak, 'D' ile öncelenerek belirtilen öğeler yalnızca dizinlere, 'F' ile öncelenerek belirtilen öğeler ise yalnızca dosyalara uygulanır. Örneğin, aşağıdakiler tüm dizinlerin setgid olarak imlenmesini, dosyalara başkaları tarafından yazılamamasını, kullanıcı ve grup tarafından yazılabilmesini ve tüm bitlerle tutarlı çalıştırılabilirlik sağlayacaktır:

--chmod=Dg+s,ug+w,Fo-w,+X

Ayrıca sekizlik gösterime de izin verilir:

--chmod=D2775,F664

Çok sayıda --chmod seçeneği belirterek bunların yapılacak değiklikler listesine eklenmesini sağlamak da mümküdür.

Aktarımdaki dosyalara uygulanabilen izin değerlerinin --perms ve --executability seçenekleriyle verdiği sonuçları incelemek için bu seçeneklerin açıklamalarına bakılabilir.

Alıcı taraftaki rsync ayrıcalıklı kullancının aidiyetinde çalıştırıldığı takdirde, hedef dosyanın sahibinin aynı kaynak dosyadaki gibi belirlenmesini sağlar (ayrıca, bkz: --super ve --fake-super). Çoğu sistemde sadece ayrıcalıklı kullanıcı dosya aidiyetini belirleyebilir. Bu seçenek olmaksızın yeni ve/veya aktarılan dosyaların sahibi alıcı taraftaki rsync'i çalıştıran kullanıcıdır.

Sahiplik koruması, ilişkilendirmenin öntanımlı olarak kullanıcı adıyla yapılmasını gerektirir, ancak bazı durumlarda son çare olarak kullanıcı kimliği de kullanılabilir (Bu konu --numeric-ids seçeneğinin açıklamasında daha ayrıntılı incelenmiştir).

Alıcı taraftaki rsync ayrıcalıklı kullancının aidiyetinde çalıştırıldığı takdirde, hedef dosyanın grubunun aynı kaynak dosyadaki gibi belirlenmesini sağlar. Alıcı tarafta rsync'i ayrıcalıklı kullanıcı çalıştırmıyorsa (veya --no-super belirtilmişse), yalnızca çalıştıran kullanıcının üyesi olduğu gruplar korunur. Bu seçenek olmaksızın yeni ve/veya aktarılan dosyaların grubu alıcı taraftaki rsync'i çalıştıran kullanıcının öntanımlı grubudur.

Grup koruması, ilişkilendirmenin öntanımlı olarak grup adıyla yapılmasını gerektirir, ancak bazı durumlarda son çare olarak grup kimliği de kullanılabilir (Bu konu --numeric-ids seçeneğinin açıklamasında daha ayrıntılı incelenmiştir).

Aktarılan karakter ve blok aygıtları alıcı sistemde yeniden oluşturulur. Alıcı taraftaki rsync ayrıcalıklı kullanıcının aidiyetine değilse, aygıt dosyalarını oluşturma adımı sessizce atlanır (ayrıca, bkz: --super ve --fake-super).

Bu seçenek belirtilmemişse, öntanımlı olarak rsync rastladığı her aygıt dosyası için "skipping non-regular file" (normal dosya olmadığından atlanıyor) uyarısı üretir. Uyarıyı --info=nonreg0 kullanarak susturmak mümkündür.

Soket, isimli boru gibi özel dosyaların aktarılmasını sağlar. Alıcı taraftaki rsync ayrıcalıklı kullanıcının aidiyetine değilse, bu dosyaları oluşturma adımı sessizce atlanır (ayrıca, bkz: --super ve --fake-super).

Bu seçenek belirtilmemişse, öntanımlı olarak rsync rastladığı her özel dosya için "skipping non-regular file" (normal dosya olmadığından atlanıyor) uyarısı üretir. Uyarıyı --info=nonreg0 kullanarak susturmak mümkündür.

"--devices --specials" seçeneklerine eşdeğerdir.

Bir aygıtın gönderen tarafta sıradan bir dosya olarak ele alınmasını ve alıcı tarafta normal bir dosyaya (veya --write-devices seçeneği de belirtilmişse başka bir aygıta) kopyalanmasını sağlar.

Bu seçenek rsync artalan süreci tarafından öntanımlı olarak reddedilir.

Bir aygıtın alıcı tarafta sıradan bir dosya olarak ele alınmasını ve dosya verisinin bir aygıta yazılmasını sağlar.

Örtük olarak --inplace seçeneğinin uygulanmasını sağlar.

Bu seçenek rsync artalan süreci tarafından öntanımlı olarak reddedilir.

Bu seçenek rsync'e, dosyaları değişiklik zamanlarına göre aktarmasını ve bunları uzak sistemde güncellemesini söyler. Bu seçenek kullanılmazsa, değiştirilmemiş dosyaları dışlayan en iyileme etkili olamaz; başka bir deyişle, bu seçeneğin veya -a seçeneğinin yokluğu sonraki aktarımda -I kullanılmış gibi tüm dosyaların güncellenmesine yol açar (eğer dosyalar gerçekten değişmemişse, rsync'in delta aktarım algoritması güncellemeyi oldukça verimli yapsa da bu seçeneğin kullanılması çok daha iyi olacaktır).

Hedef dosyanın erişim zamanına kaynak dosyadaki değerin atanmasını sağlar.

Yinelenirse, aktarım tamamlandıktan sonra rsync'in bir süre daha çalıştırılması gerekmeksizin, gönderici ve alıcı sistemlerin aktarılan dosyaların erişim zamanlarını eşlemesine yardımcı olan --open-noatime seçeneğini örtük olarak etkinleştirir.

Aktarılmakta olan dosyaların erişim zamanının değiştirilmemesi için dosyaların O_NOATIME bayrağıyla (destekleyen sistemlerde) açılmasını sağlar. İşletim sisteminiz O_NOATIME bayrağını desteklemiyorsa, rsync bu seçeneği sessizce yok sayar. Ayrıca, bazı dosya sistemlerinin, O_NOATIME bayrağı belirtilmeden bile, okuma erişiminde erişim zamanın güncellenmesini önleyecek şekilde bağlanabildiği unutulmamalıdır.

Hedef dosyanın oluşturulma zamanına kaynak dosyadaki değerin atanmasını sağlar.

Değişiklik, erişim ve oluşturulma zamanlarını korumak için dizinlerin atlanmasını sağlar. Alıcı tarafta NFS'nin paylaştığı dizinler için bu seçeneği kullanmak daha iyidir. --backup bu seçenekle birlikte --backup-dir olmaksızın kullanılamaz.

Bu seçeneğin ayrıca --inc-recursive seçeneğinde incelendiği gibi arttırımlı özyineleme etkinleştirildiğinde eksik alt dizinlerin önceden oluşturulmasını önleme gibi bir yan etkisi de vardır.

Değişiklik, erişim ve oluşturulma zamanlarını korumak için sembolik bağların atlanmasını sağlar.

Bu seçenekle rsync, alıcı tarafta ayrıcalıklı kullanıcı tarafından çalıştırılmamış olsa bile ayrıcalıklı kullanıcı etkinliklerini yerine getirebilir. Bu etkinlikler şunları içerir: --owner seçeneği aracılığıyla kullanıcıları korumak, --group seçeneği aracılığıyla tüm grupları (yalnızca geçerli kullanıcının gruplarını değil) korumak ve --devices seçeneği aracılığıyla aygıtları kopyalamak. Ayrıcalıklı kullanıcı olmadan bu tür etkinliklere izin veren sistemler için ve ayrıca alıcı taraf ayrıcalıklı kullanıcı olarak çalıştırılmıyorsa hata almanızı sağlamak için kullanışlıdır. Ayrıcalıklı kullanıcı etkinliklerini kapatmak için ayrıcalıklı kullanıcı --no-super seçeneğini kullanabilir.

Bu seçenek etkinleştirildiğinde, rsync, her dosyaya eklenen özel ek öznitelikler aracılığıyla (gerektiğinde) ayrıcalıklı öznitelikleri kaydederek/geri yükleyerek ayrıcalıklı kullanıcı etkinliklerini taklit eder. Buna dosyanın sahip ve grubu (öntanımlı değilse), dosyanın aygıt bilgisi (aygıt ve özel dosyalar boş metin dosyaları olarak oluşturulur) ve gerçek dosyalara atanmasına izin verilmeyen veya sahibinin erişimini kısıtlayan (chattr +i <dosya> komutundaki gibi) izin bitleri dahildir. Bu seçenek ayrıca ACL'lerin (--acls belirtilmişse) ve kullanıcı ek özniteliklerinin (--xattrs belirtilmişse) de işlenebilmesini sağlar.

Bu seçenek, ayrıcalıklı kullanıcı olmaksızın verileri yedeklemenin ve uyumsuz sistemlerdeki ACL'leri depolamanın iyi bir yoludur.

Bu seçenek sadece seçeneği kullanan tarafı etkiler. Uzak kabuk bağlantısının uzak tarafını etkilemek için --remote-option (-M) seçeneği kullanılır:

rsync -av -M --fake-super /kaynak/ konak:/hedef/

Yerel kopya için, bu seçenek hem kaynağı hem de hedefi etkiler. Yerel kopyanın sadece hedef dosyalar için bu seçeneği etkinleştirmesi istenirse -M --fake-super seçenekleri, sadece kaynak dosyalar için ise --super ile -M -fake-super birlikte kullanılır.

Bu seçenek hem --super hem de --no-super seçeneğini geçersiz kılar.

Artalan sürecinin rsyncd.conf(5) dosyasındaki "fake super" modül seçeneğinin açıklamasına da bakılabilir.

Bu seçenekle rsync, seyrek dosyaların hedefte daha az yer kaplayacak şekilde elde edilmesini sağlamaya çalışır. --inplace ile birlikte kullanılırsa, oluşturulan dosya bazı çekirdek sürümlerinde ve/veya dosya sistemlerinde seyrek bloklarla sonuçlanmayabilir. --whole-file etkinse (örneğin yerel kopya için), güncellenmiş sürüm yazılmadan önce dosya kırpıldığından daima en iyi sonuç elde edilir.

Alıcı tarafın, dosyaya veri yazmadan önce her hedef dosyaya nihai boyutunu tahsis etmesini sağlar. rsync, her bloğa boş karakter yazan yavaş glibc uygulamasını değil, yalnızca Linux'un fallocate(2) sistem çağrısı veya Cygwin'in posix_fallocate(3) çağrısı tarafından sağlanan gerçek dosya sistemi düzeyinde ön tahsis desteğini kullanır.

Bu seçenek olmadan, büyük dosyaların blokları dosya sisteminde bitişik olmayabilir, ancak bu seçenekle rsync muhtemelen daha yavaş kopyalama yapar. Hedef, genişletme destekleyen bir dosya sistemi (ext4, xfs, NTFS, vb.) değilse, bu seçeneğin hiçbir olumlu etkisi olmayabilir.

--sparse ile birlikte kullanımda çekirdek sürümü ve dosya sistemi türü, (boş karakter dizgeleri tahsisinin aksine) ayrılan veride delikler oluşturmayı destekliyorsa, dosyada yalnızca seyrek bloklar bulunacaktır.

Bu seçenek rsync'e, herhangi bir dosya aktarımı yapmamasını, sadece yapıyormuş gibi işlemleri raporlamasını söyler. rsync gerçekten çalıştırılmadan önce ne yapacağını görmek için çoğunlukla --verbose (-v) ve/veya --itemize-changes (-i) seçenekleriyle birlikte kullanılır.

--itemize-changes çıktısının, kuru çalıştırmada ve sonraki gerçek çalıştırmada tamamen aynı olması beklenir (kasıtlı hile ve sistem çağrısı hataları hariç); aynı değilse, bu yazılım hatasıdır. Diğer çıktıların çoğunlukla değişmemesi gerekir, ancak bazı alanlarda farklılık gösterebilir. Özellikle, kuru çalıştırmada dosya aktarımları için gerçek veriler gönderilmez, bu nedenle --progress seçeneğinin hiçbir etkisi olmaz, "gönderilen baytlar", "alınan baytlar", "değişmez veriler" ve "eşleşen veriler" istatistikleri çok küçüktür ve "hızlanma" değeri, dosya aktarımının gerekmediği bir çalıştırmaya eşdeğerdir.

Bu seçenekle delta aktarım algortiması kullanılmaz ve bunun yerine dosya olduğu gibi gönderilir. Eğer kaynak ile hedef konaklar arasındaki aktarım hızı disk yazma hızından (özellikle disk, ağ dosya sisteminin bir parçası ise) yüksekse bu seçenekle aktarım daha hızlı olabilir. Kaynak ve hedef yerel dosya yolları olarak belirtilmişse ve hiçbir toplu işlem dosyası yazma seçeneği etkin değilse bu seçenek öntanımlıdır.

Yerel aktarımda --whole-file öntanımlı olduğunda bu seçenek onu kapatır. Bu genellikle rsync'i yavaşlatır, ancak hedef dosyaya yazılanlar en aza indirilmeye çalışılıyorsa (--inplace ile birlikte kullanılıyorsa) veya sağlama toplamı tabanlı güncelleme algoritması sınanacaksa yararlı olabilir.

Bkz: Yukarıdaki --whole-file seçeneği.

Bu seçenek, sağlama toplamı algoritmalarını geçersiz kılar. Bir algoritma adı belirtilirse, hem aktarım sağlama toplamları hem de (--checksum belirtildiğini varsayarak) aktarım öncesi sağlama toplamları için kullanılır. Virgülle ayrılmış iki ad verilirse, ilk ad aktarım sağlama toplamlarını ve ikinci ad aktarım öncesi sağlama toplamlarını (-c) etkiler.

Algoritma seçenekleri:

auto (öntanımlı otomatik seçim)
xxh128
xxh3
xxh64 (diğer adı: xxhash)
md5
md4
none

Kurulu sürümün öntanımlı sağlama toplamı algoritmalarının listesi (yukarıdakinden farklı olabilir) için rsync --version komutu kullanılabilir.

İlk isim veya tek isim olarak "none" belirtilirse --whole-file seçeneği zorlanır ve hiçbir sağlama toplamı sınaması yapılmaz. İkinci veya tek isim olarak "none" belirtilirse --checksum seçeneği belirtilemez.

"auto" seçeneği öntanımlı olup rsync, algoritma seçimini aşağıdaki gibi istemci ve sunucu arasındaki uzlaşıma dayalı olarak yapar:

Aktarımın her iki tarafında da 3.2.0 ve üstü rsync olduğunda, istemcinin ve sunucunun seçenekler listesindeki ilk algoritma seçilir. Ortak bir sağlama toplamı seçeneği bulunamazsa, rsync hata vererek çıkar. Uzak rsync, sağlama toplamı uzlaşımını desteklemek için çok eskiyse, protokol sürümüne göre bir değer seçilir (protokol yaşına göre MD4'ün çeşitli türleri ile MD5 arasından bir seçim yapılır).

Öntanımlı sıra, RSYNC_CHECKSUM_LIST ortam değişkenine boşlukla ayrılmış kabul edilebilir sağlama toplamı adları listesi atanarak özelleştirilebilir. Dizge bir "&" karakteri içeriyorsa, liste "istemci dizgesi & sunucu dizesi" olarak ayrılır, aksi takdirde aynı dizge her ikisi için de geçerli olur. Dizge (veya dizge bölümü) boşluk olmayan karakterler içermiyorsa, öntanımlı sağlama toplamı listesi kullanılır. Bu yöntem, aktarım sağlama toplamını, aktarım öncesi sağlama toplamından ayrı olarak belirlemenize izin vermez ve "auto" ve tüm bilinmeyen sağlama toplamı adlarını yok sayar. Yalnızca geçersiz adlardan oluşan bir liste, başarısız uzlaşımla sonuçlanır.

Bu seçenek ortam değişkeninde belirtilen listeyi geçersiz kılar.

Bu seçenek rsync'e, ardışık aktarım sırasında dosya sistemi sınırlarının dışına çıkmamasını söyler. Bu, kullanıcının birden çok dosya sisteminden kopyalanacak öğeleri belirleme yeteneğini sınırlamaz, yalnızca rsync'in kullanıcının belirlediği her dizini ve alt dizinlerini ardışık taramasını ve ayrıca silme sırasında alıcı tarafta da buna benzer bir işlem yapmasını sağlar. Ayrıca, rsync'in aynı aygıta bir "bağlama" noktası oluşturup aynı dosya sistemindeymiş gibi davrandığını unutulmamalıdır.

Bu seçenek yinelenirse, rsync tüm bağlama noktası dizinlerini kopyadan çıkarır. Aksi takdirde, karşılaştığı her bağlama noktasında (bağlama noktasının bulunduğu dizininin özelliklerine erişilemediğinden bağlı dizinin özniteliklerini kullanarak) boş bir dizin oluşturur.

rsync'ten sembolik bağları daraltması istendiyse (--copy-links veya --copy-unsafe-links aracılığıyla), başka bir aygıttaki bir dizine giden bir sembolik bağ, bir bağlama noktası olarak değerlendirilir. Dizin olmayanlara sembolik bağlar bu seçenekten etkilenmez.

Bu seçenek rsync'e, hedefte yeni dosya/dizin oluşturulmasını gerektirecek aktarımları yapmamasını sadece güncelleme yapmasını söyler. --ignore-existing seçeneği ile birlikte kullanılırsa, hiçbir dosya güncellenmez (yapılmak istenen gereksiz dosyaları silmekse yararlı olabilir).

Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu bakımdan dosya listelerine giden veriyi ve dolayısıyla silme işlemini etkilemez. Sadece alıcının aktarılmasını istediği dosyaları sınırlar.

Bu seçenek rsync'e, hedefte mevcut olan dosyaları güncellememesini söyler (Bu mevcut dizinleri yok saymaz ya da hiçbir şey yapılmaz). Ayrıca bkz: --ignore-non-existing

Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu bakımdan dosya listelerine giden veriyi ve dolayısıyla silme işlemini etkilemez. Sadece alıcının aktarılmasını istediği dosyaları sınırlar.

Bu seçenek, --link-dest seçeneğini kullanarak yedekleme yapanlar için kesintiye uğrayan bir yedeklemeyi devam ettirmek gerektiğinde yararlı olabilir. --link-dest kullanımı (düzgün kullanıldığında) yeni bir dizin hiyerarşisine kopyalama yapılmasını sağladığından --ignore-existing seçeneği ile evvelce işlem görmüş dosyaların didiklenmemesi sağlanır (sabit bağlı dosyaların izinlerinde değişiklik yapılmasını önler). Yani, bu seçenek yalnızca hedef hiyerarşi içinde mevcut olan dosyalarla ilgilenir.

--info=skip2 kullanıldığında rsync, BİLGİ'nin "tür değişikliği", "toplam değişiklik" (-c gerektirir), "dosya değişikliği" (hızlı sınamaya dayalı olarak),"öznitelik değişikliği" veya "güncel" anlamına geldiği "DOSYA var (BİLGİ)" iletisini çıktılar. --info=skip1 kullanıldığında ise (örtük olarak -vv uygulayarak) mevcut iletiyi BİLGİ soneki olmadan çıktılar.

Bu seçenek rsync'e, hedefte yeni oluşturulan dosyalarla içeriği güncellenenleri, gönderen taraftan silmesini söyler. Dizinler ve aygıtlar ile sadece öznitelikleri değiştirilmiş dosyalar silinmez.

Bu seçenek yalnızca hareket görmeyen kaynak dosyalarda kullanılmalıdır. Belirli bir dizinde görünen dosyaların başka bir konağa taşınması için kullanılıyorsa, tamamlanan dosyaların kaynak dizinde doğrudan üzerlerine yazılmadığından, isimlerinin değiştirildiğinden emin olunmalıdır, böylece rsync henüz tam olarak yazılmamış bir dosyayı muhtemelen aktaramayacaktır. Dosyalar önce farklı bir dizine yazılamıyorsa, rsync'in henüz tamamlanmamış dosyaları aktarmaktan kaçınmasını sağlayan bir adlandırma deyimi kullanılmalıdır (örneğin, dosyanın adını yazıldığında “foo.new”, işi bittiğinde “foo” yapmak ve ardından rsync aktarımı için --exclude='*.new' seçeneğini kullanmak gibi).

3.1.0 sürümünden başlayarak, dosyanın boyutu veya değiştirilme zamanı değişmemişse, rsync gönderen tarafı silme işlemini bir hata vererek atlayacaktır.

Bu seçenek rsync'e, hedefte olup kaynakta olmayan dosyaları hedeften silmesini söyler, fakat sadece dosyalar dizinleri ile belirtilmişse bu yapılır. Yani, rsync'den tüm dizini ("dir" veya "dir/" gibi) göndermesini istemeli, dizin içeriğini belirten dosya kalıpları ("dir/*" gibi) belirtmemelisiniz. Dosya kalıpları belirtildiğinde kalıp kabuk tarafından yorumlanır ve kabuk rsync'den dosyaları kapsayan dizini değil, tek tek dosyaları aktarmasını ister. Aktarımdan dışlanan dosyalardan biriyse, --delete-excluded kullanılmamışsa ya da kurallar sadece gönderen tarafla eşleşenleri imliyorsa hedefte silinecek olanlar da dışlanır ( “SÜZME KURALLARI” bölümündeki içerme/dışlama belirteçlerine bakınız).

rsync 2.6.7 öncesinde, --recursive etkin olmadıkça bu seçeneğin hiçbir etkisi olmazdı. 2.6.7 sürümünden itibaren, silme işlemi sadece içeriği kopyalanan dizinler için sadece --dirs (-d) etkin olduğunda etkili olur.

Bu seçenek doğru şekilde kullanılmazsa tehlikeli olabilir. Önce --dry-run (-n) seçeneğiyle silinecek dosyaları görüp, önemli dosyaların silinmeyeceğinden emin olduktan sonra asıl işlemi başlatmak çok daha iyidir.

Gönderen tarafta bir G/Ç hatası saptandığında hedefteki dosya silme işlemi iptal edilir. Bu, gönderen tarafın alıcı taraftaki dosyaları tümden silmesi gibi geçici dosya sistemi hatalarına karşı (NFS hataları gibi) bir önlemdir. Bu davranış --ignore-errors seçeneğiyle iptal edilebilir.

--delete seçeneği silme zamanını belirten --delete-* seçenekleriyle, --delete-excluded dahil, herhangi bir sorun olmaksızın birleştirilebilir. Ancak, silme zamanını belirten --delete-* seçeneklerinden biri belirtilmemişse, öntanımlı olarak hedefteki rsync 3.0.0 veya sonraki bir sürümse --delete-during algoritmasını, öncekilerden biri ise --delete-before algoritmasını seçer. Ayrıca bkz: --delete-after ve --delete-delay.

Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım başlamadan önce yapılmasını sağlar. Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.

Aktarımın başında silme yapılması, eğer dosya sistemi doluluk bakımından sınırda ise ve ancak fazlalıkların kaldırılmasıyla dosya aktarımı mümkün olabilecekse yararlıdır. Ancak, bu seçenek aktarımın başlamasını geciktirdiğinden aktarımın zamanaşımına uğramasına (--timeout belirtilmişse) sebep olabilir. Ayrıca rsync'i, aktarımdaki tüm dosyaları bellekte bir kerede taramak için eski, artırımlı olmayan yineleme algoritmasını kullanmaya zorlar. (Bkz: --recursive seçeneği).

Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım sırasında arttırımlı yapılmasını sağlar. Bu yöntem silme işleminin aktarımdan önce ve sonra yapıldığı algoritmalardan daha hızlıdır. Dizin başına silme taraması, her dizin güncellemeler için denetlenmeden hemen önce yapılır, bu nedenle daha verimli bir --delete-before gibi davranır, silme işlemlerinin dizin başına süzme dosyalarının güncellenmesinden önce yapılması da buna dahildir. Fakat ilk olarak rsync'in 2.6.4 sürümüyle kullanılabilir olmuştur. Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.

Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım sırasında hesaplanmasını (--delete-during gibi) ve aktarım tamamlandıktan sonra da gerçekleştirilmesini sağlar. Bu, --delay-updates ve/veya --fuzzy ile birleştirildiğinde yararlıdır ve --delete-after kullanmaktan daha verimlidir (ancak farklı davranabilir, çünkü --delete-after silmeleri, tüm güncellemeler yapıldıktan sonra ayrı bir geçişte hesaplanır). Kaldırılan dosyaların sayısı dahili bir tamponu aşarsa, adları tutmak için alıcı tarafta geçici bir dosya oluşturulur (açılırken kaldırılır, bu nedenle aktarım sırasında göremezsiniz). Geçici dosyanın oluşturulması başarısız olursa, rsync --delete-after kullanmaya geri dönmeye çalışır (eğer --recursive arttırımlı bir tarama yapıyorsa bu yapılamaz). Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.

Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım tamamlandıktan sonra yapılmasını sağlar. Eğer aktarımın bir parçası olarak dizin başına yeni dosya birleşimleri yapıyorsanız ve bunların dışlanmasının aktarımın silme fazında etkin olmasını istiyorsanız bu seçenek yararlı olacaktır. Ayrıca rsync'i, aktarımdaki tüm dosyaları bellekte bir kerede taramak için eski, arttırımlı olmayan özyineleme algoritmasını kullanmaya zorlar. (Bkz: --recursive seçeneği). Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.

Ayrıca, yalnızca silme işlemlerinin aktarımın sonunda gerçekleşmesini isteyenler için daha hızlı bir seçim olabilecek --delete-delay seçeneğine de bakılabilir.

Alıcı tarafta olup, gönderici tarafta olmayan dosyaların alıcı tarafta silinmesine ek olarak, alıcı tarafta dışlanan dosyalarında silinmesini sağlar (bkz: --exclude seçeneği). Alıcı tarafta tek tek dosyaların dışlanmasının bu yöntemle silinmesi ve silinmesi istenmeyen dosyaların bu seçenekten korunması ile ilgili bilgiler için “SÜZME KURALLARI” bölümüne bakınız. Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.

rsync, açıkça (örneğin, komut satırı girdileri veya --files-from girdileri ile) istenen kaynak dosyaları ilk kez işlerken, dosyanın bulunamaması normalde bir hatadır. Bu seçenek bu hatayı baskılar ve dosyayı aktarmaya çalışmaz. Bir dosyanın başlangıçta mevcut olduğu ve daha sonra artık orada olmadığı tespit edilmişse, sonraki kaybolan dosyalarla ilgili hatalar bundan etkilenmez.

Bu seçenek --ignore-missing-args seçeneğinin (örtük) davranışını bir adım öteye taşır: her eksik girdi, alıcı taraftaki (varsa) karşılık gelen hedef dosya için silme isteği haline gelir. Hedef dosya boş olmayan bir dizinse, yalnızca --force veya --delete etkinse başarıyla silinir. Bunun dışında, bu seçenek diğer herhangi bir silme işlemi türünden bağımsızdır.

Eksik kaynak dosyalar, --list-only çıktısında "*missing" girdisi olarak görünen özel dosya listesi girdileriyle temsil edilir.

G/Ç hataları olsa bile --delete işleminin sürdürülmesini sağlar.

Gönderici tarafta olmayan ancak alıcı tarafta olan dizinlerin içleri dolu bile olsa yerlerine aynı isimde bir dosya aktarılıyorsa silinmesini sağlar. Bu sadece --delete seçeneği olmaksızın böyledir, çünkü silme işlemleri artık iç içe dizinler içeren bir tepe dizinin silinmesi şeklinde yapılmaktadır. Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.

SAYI'dan fazla dosya ya da dizin silinmez. Sınır aşılırsa silme işlemi aktarımın sonuna atlar ve atlanan silme işlemlerinin sayısını bildiren bir uyarı çıktılayıp (daha önemli hatalar olmadıkça) 25 hata koduyla çıkar. Yansılama yapılırken çok büyük ağaçların yıkımına yol açmamak için yararlıdır.

3.0.0 sürümünden itibaren, hedefteki gereksiz dosyalar hakkında hiçbiri silinmeden uyarılmak için --max-delete=0 belirtilebilir. Daha eski istemciler bunu "sınırsız" olarak yorumluyordu, bu nedenle istemcinin sürümü bilinmiyorsa, silmeye izin verilmeyeceğini belirtmek için geriye dönük uyumlu bir yol olarak, daha az belirgin olan --max-delete=-1 kullanılabilir (gerçekten eski sürümler, sınır aşıldığında uyarmıyordu).

BOYUT bayttan dha büyük dosyalar aktarılmaz. BOYUT belirtilirken, bayttan büyük birimler için sonek olarak K, M, G gibi bayt çarpanları belirtilebileceği gibi kesirli değerler de belirtilebilir (--max-size=1.5m gibi).

Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu nedenle dosya listelerine giren verileri etkilemez ve dolayısıyla silme işlemlerini de etkilemez. Sadece alıcının aktarılmasını istediği dosyaların sayısını sınırlar.

Birim dizgesinin ilk harfi B (bayt), K (kilo), M (mega), G (giga), T (tera) veya P (peta) olabilir. Dizge tek bir karakterse veya kendisine "ib" eklenmişse (örneğin, "G" veya "GiB") bu durumda birimler 1024'ün katlarıdır. "B" ile biten iki harfli bir son ek kullanırsanız (ör. “kb”) 1000'in katları olan birimler elde edersiniz. Dizgenin harfleri, birimi belirten herhangi bir büyük veya küçük harfi içerebilir.

Son olarak, dizge “+1” veya “-1” ile bitiyorsa, belirtilen yönde bir bayt kaydırılır. Mümkün olan en büyük değer genellikle 8192P-1'dir.

Örnekler: --max-size=1.5mb-1 ise 1499999 bayttır ve --max-size=2g+1 ise 2147483649 bayttır.

3.1.0 öncesi rsync sürümlerinde --max-size=0 belirtilemezdi.

Belirtilen BOYUT değerinden daha küçük herhangi bir dosyayı aktarmaktan kaçınmasını söyler, küçük, gereksiz dosyaları aktarmamaya yardımcı olabilir. BOYUT açıklaması ve diğer bilgiler için bkz: --max-size seçeneği.

3.1.0 öncesi rsync sürümlerinde --max-size=0 belirtilemezdi.

Öntanımlı olarak rsync, malloc/realloc'u ayrırma başına boyut olarak yaklaşık 1 GB ile sınırlar. Çoğu durumda bu sınır gayet iyi çalışır ve rsync'in çok büyük miktarda bellek talep etmesine neden olan bir protokol hatasını önler. Ancak, bir aktarımda milyonlarca dosya, büyük miktarda sunucu belleği varsa ve aktarım birden çok parçaya bölünmek istenmiyorsa, ayırma başına sınır daha büyük bir değere yükseltilebilir ve böylece rsync daha fazla bellek tüketir.

Bunun, ayrılan belleğin toplam boyutu için bir sınır olmadığını unutmayın. Her ayrı tahsis için tutarlılık değeridir.

BOYUT --max-size seçeneğinde açıklanan bir sonekle belirtilebilmektedir. Bir sonek belirtilmezse birim olarak bayt öntanımlıdır.

3.2.3 sürümü itibariyle 0 değeri sınır olmadığını belirtmektedir.

Bu seçenek tarafından desteklenen BOYUT değerlerini kullanarak RSYNC_MAX_ALLOC ortam değişkenine öntanımlı bir değer atayabilirsiniz. Uzak rsync --max-alloc seçeneğini anlamıyorsa, --max-alloc=1g belirterek ortam değişkenindeki değeri geçersiz kılabilirsiniz; "1G" öntanımlı değer olduğundan rsync seçeneği uzak tarafa göndermeyecektir.

Delta aktarım algoritmasında sabit bir blok boyunun kullanımına zorlar. Normalde, bu değer güncellenen her dosya için ayrı ayrı seçilir. Daha ayrıntılı bilgi için teknik rapora bakınız.

3.2.3 sürümü itibariyle, BOYUT --max-size seçeneğinde açıklanan bir sonekle belirtilebilmektedir. Daha eski sürümler BOYUT olarak sadece bayt sayısı kabul ederdi.

Bu seçenek yerel ve uzak rsync kopyaların arasında iletişim için başka bir uzak kabuk uygulaması belirleyebilmeyi sağlar. Genelde, rsync öntanımlı olarak ssh(1) kullanacak şekilde yapılandırılır, fakat yerel ağda rsh(1) kullanımı da tercih edilebilir.

Bu seçenek [kullanıcı@]konak::modül/yol girdisi ile birlikte kullanılırsa, uzak makinedeki rsync sunucusunu çalıştırmak için belirtilen uzak kabuk KOMUT'u kullanılacak ve aktarım için uzak makinede çalışan rsync sunucusunun soket bağlantısı değil, uzak kabuk bağlantısı kullanılacaktır. Ayrıca, bkz: “RSYNC ARTALAN SÜRECİNE UZAK KABUKTAN BAĞLANMAK”

rsync 3.2.0 ve sonrasında, uzak kabuk bağlantısı aracılığıyla artalan sürecine bağlanılırsa RSYNC_PORT ortam değişkeni etkinleştirilir. Öntanımlı artalan süreci portu kullanılacaksa değişkene 0 atanır. Ya da rsync://URL ile veya --port seçeneği ile belirtilen rsync portunun değeri atanır. Bu, betiğin öntanımlı olmayan bir port istenip istenmediğini ayırt etmesine ve ssl veya stunnel yardımcı betiğinin öntanımlı porta veya başka bir porta bağlanmasını sağlar.

KOMUT'un rsync'e tek bir girdi olarak sunulması koşuluyla, KOMUT içinde komut satırı girdileri kullanımına izin verilir. Komutu ve girdileri birbirinden ayırmak için boşluk (sekme veya diğer boşluk karakterlerini değil) kullanılmalıdır. Bir girdideki boşlukları korumak için ise tek ve/veya çift tırnak kullanılabilir (ancak ters eğik çizgileri değil). Tek tırnaklı bir dizge içinde çifte tek tırnak kullanımının tek tırnakla sonuçlandığı, çift tırnak için de benzerinin geçerli olduğunu unutulmamalıdır (ayrıca, kabuğun ve rsync'in hangi tırnakları çözümlediğinin de bilinmesi gerekir). Bazı örnekler:

-e 'ssh -p 2234'
-e 'ssh -o "VekilKomutu nohup ssh firewall nc -w1 %h %p"'

(ssh kullanıcıları konağa özgü bağlantı seçeneklerini kendi .ssh/config dosyalarında belirtebilir.)

Ayrıca, uzak kabuk uygulaması -e seçeneğindeki gibi değer kabul eden RSYNC_RSH ortam değişkeni kullanılarak da belirtilebilir.

Ayrıca, bu seçenekten etkilenen --blocking-io seçeneğine de bakılabilir.

Uzak makinede başlangıçta çalıştırılacak UYGULAMAyı belirtmek için kullanılır. Çoğunlukla, rsync'in uzak kabuğun öntanımlı yolları dışında bulunduğu durumda kullanılır (--rsync-path=/usr/local/bin/rsync gibi). UYGULAMA kabuk tarafından çalıştırılacağından herhangi bir uygulama, betik ya da bir dizi komut olabilir. Bir dizi komut belirtiyorsanız rsync'in iletişimde kullanacağı standart girdi ve standart çıktının devre dışı kalmamasına dikkat edilmelidir.

Aşağıdaki örnekte uzak makinede --relative seçeneği ile kullanmak için farklı bir öntanımlı dizin belirtilmektedir:

rsync -avR --rsync-path="cd /a/b && rsync" konak:c/d /e/

Bu seçenek, belli etkilerin aktarımın sadece bir tarafıyla sınırlanmasının istendiği ileri düzey durumlarda kullanılır. Örneğin, --log-file=DOSYA ve --fake-super seçenekleri uzak sisteme aktarılmak istenirse, şöyle belirtilebilir:

rsync -av -M --log-file=foo -M --fake-super kaynak/ hedef/

Normalde her iki tarafı da etkileyen bir seçeneğin, aktarımın sadece yerel tarafını etkilemesi istenirse uzak tarafa bir red gönderilebilir:

rsync -av -x -M --no-x kaynak/ hedef/

Bu kullanılırken dikkatli olunmalıdır, çünkü rsync'in soket üzerinden hangi verilerin bekleneceği konusunda farklı bir fikre sahip olmasına neden olacak ve anlaşılmaz bir nedenle başarısız kılacak bir seçeneği açıp kapamak mümkündür.

Aktarmak istediğiniz her uzak seçenek için ayrı bir -M seçeneği kullanmanız gerektiğini unutmayın. Daha eski rsync sürümlerinde, uzak seçenek girdisi içinde herhangi bir boşluğun varlığı, onun ayrı ayrı uzak girdilere bölünmesine neden olabilir, ancak günümüz rsync'inde bu durum --old-args kullanımını gerektirir.

Yerel aktarım açısından, "yerel" taraf gönderici, "uzak" taraf alıcıdır.

Popt seçenek çözümleme kütüphanesinin bazı sürümlerinde, içinde eşit imi bulunan bir seçeneğin, kısa bir seçenek harfine bitişik olarak kullanılmasını (-M--log-file=/tmp/foo gibi) engelleyen bir yazılım hatası vardır. Kullanılan popt sürümünü etkileyen böyle bir hata varsa, rsync ile birlikte gelen popt sürümü kullanılabilir.

Sistemler arasında aktarımı istenmeyen geniş bir dosya kümesinin dışlanması için bir kısayol olarak kullanışlıdır. CVS'nin yoksayılacak dosyaları saptamakta kullandığı algoritma kullanılır.

Dışlama listesi aşağıdakilerle ilklendirilir (bunlar kolay bozulan olarak imlenir - bkz: “SÜZME KURALLARI”):

RCS SCCS CVS CVS.adm RCSLOG cvslog.* tags TAGS .make.state .nse_depinfo *~ #* .#* ,* _$* *$ *.old *.bak *.BAK *.orig *.rej .del-* *.a *.olb *.o *.obj *.so *.exe *.Z *.elc *.ln core .svn/ .git/ .hg/ .bzr/

$HOME/.cvsignore içindeki dosyalarla CVSIGNORE ortam değişkeninde (tüm isimler bir boşlukla ayrılarak belirtilir) listelenen her dosya aralarına boşluk konarak bu listeye eklenir.

Son olarak, .cvsignore dosyası ile aynı dizindeki dosyalardan .cvsignore dosyasında listelenmiş kalıplarla eşleşen dosyalar yok sayılır. rsync’in süzme ve dışlama uyguladığı dosyaların aksine bu kalıplar boşluklarla ayrılır. Daha fazla bilgi için cvs(1) sayfasına bakınız.

Bu seçenek --filter kurallarıyla birlikte belirtilirse, -C seçeneğinin komut satırının neresinde olduğuna bakılmaksızın, CVS dışlananları --filter kurallarının sonuna eklenir. Bu, onlara --filter kurallarına göre daha düşük öncelik verir. CVS dışlananlarının --filter kurallarına nasıl ekleneceği belirlenmek istenirse, -C seçeneği, komut satırında değil --filter=:C veya --filter=-C biçeminde --filter seçeneğinin bir uzantısı olarak belirtilebilir (bu, komut satırında belirtilebileceği gibi süzme dosyasına ":C" ve "-C" kuralları yerleştirilerek de belirtilebilir). İlk kural her dizinde .cvsignore dosyalarına bakılmasını, ikinci kural ise yukarıda bahsedilen CVS dışlananlarının bir kereliğine dahil edilmesini sağlar.

Bu seçenek aktarılacak dosyalar listesinden belli dosyaların seçilerek dışlanması için kurallar eklemenizi mümkün kılar. Bu seçenek alt dizinlerin ardışık aktarıldığı aktarımlarda kullanıldığında çok yararlıdır.

Dışlanacak dosyaların listesini oluşturmak içim komut satırında çok sayıda --filter seçeneği belirtebilirsiniz. KURAL boşluk karakterleri içeriyorsa, kabuğun kuralı tek bir terim olarak aktarabilmesi için tırnak içine alınması gerekir. Kılavuzun devamında belirtildiği gibi, kuralı girdileriyle ilişkilendirmek için boşluk yerine alt çizgi konulabilir.

Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: “SÜZME KURALLARI”

Bu seçenek iki defa belirtildiğinde komuta iki --filter kuralı eklemeye eşdeğerdir. İlk seçenek şu kuralı ekler:

--filter=’: /.rsync-filter’

Bu kural, rsync'in dizin hiyerarşisi dahilinde serpiştirilmiş .rsync-filter dosyalarına bakmasını ve aktarımda bu dosyalardaki süzme kurallarını kullanmasını sağlar. -F seçeneği ikinci kez kullanılmışsa şu kuralı uygular:

--filter=’- .rsync-filter’

Bu kural .rsync-filter dosyalarının kendilerinin aktarımdan dışlanmasını sağlar.

Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: “SÜZME KURALLARI”

Bu seçenek bir dışlama kuralı tanımlanmasını sağlayan --filter seçeneğinin basitleştirilmiş bir biçimidir. Seçenek, normal süzme kurallarının kural çözümleme sözdizimine izin vermez.

Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: “SÜZME KURALLARI”

Bu seçenek, dışlama kurallarının belirtilen dosyadan alınmasını sağlaması dışında --exclude seçeneğinin benzeridir. DOSYA içindeki boş satırlar, ’;’ veya ’#’ ile başlayan satırlar yoksayılır.

DOSYA olarak - belirtilmişse, liste standart girdiden okunur.

Bu seçenek bir içerme kuralı tanımlanmasını sağlayan --filter seçeneğinin basitleştirilmiş bir biçimidir. Seçenek, normal süzme kurallarının kural çözümleme sözdizimine izin vermez.

Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: “SÜZME KURALLARI”

Bu seçenek, içerme kurallarının belirtilen dosyadan alınmasını sağlar. DOSYA içindeki boş satırlar, ’;’ veya ’#’ ile başlayan satırlar yoksayılır.

DOSYA olarak - belirtilmişse, liste standart girdiden okunur.

Bu seçeneği kullanarak aktarılacak dosyaların tam listesi belirtilebilir. Liste DOSYAdan ya da "-" belirtilmişse standart girdiden okunur. Ayrıca, bu seçenekle birlikte öntanımlı uygulanan seçeneklere bağlı olarak rsync'in öntanımlı davranışı kolayca değiştirilebilir:

DOSYA'dan okunan dosya isimlerinin hepsi kaynak dizine göre değerlendirilir; öğelerin başındaki "/"lar ile daha üst dizinlere çıkılmasını sağlayan "../"lar kaldırılır. Örnek:

rsync -a --files-from=/tmp/foo /usr uzak:/yedek

/tmp/foo içinde "bin" (hatta "/bin") diye bir girdi varsa, /usr/bin dizini hedefte /yedek/bin dizini olarak oluşturulur. Dizin "bin/" olarak içeriliyorsa (sondaki /'a dikkat), 2.6.4 ve üstü sürümlerde /usr/bin dizinindeki dosyalar da aktarılır. Her iki durumda da -r (ardışıklık) seçeneği belirtilmişse dizinin tüm hiyerarşisi aktarılır (-a seçeneği tarafından uygulanmadığından -r seçeneğinin açıkça --files-from seçeneği ile birlikte belirtilmesi gerektiği unutulmamalıdır). Ayrıca -r seçeneğinin etkisinin (öntanımlı olarak etkindir) yalnızca dosyadan okunan yol bilgisini yinelemek olduğu da unutulmamalıdır - ancak, kaynak için belirtilmiş yolun yinelenmesine zorlamaz (örnekte /usr)

Ek olarak, eğer DOSYA'yı "uzak:" öneki ile belirtirseniz, bu dosya yerel konaktan değil, uzak konaktan okunur (konak eşleştirmesi aktarımın sonunda yapılır). Bir kısaltma olarak, "aktarımın yapıldığı uzak konak" anlamında sadece ":" önekini de kullanabilirsiniz. Örnek:

rsync -a --files-from=:/yol/dosya-listesi uzak:/ /tmp/kopya

Bu komut "uzak" makinesindeki /yol/dosya-listesi dosyasında listelenmiş dosyaları kopyalayacaktır.

--iconv ve --protect-args seçenekleri belirtilmişse ve --files-from seçeneği dosyaları bir konaktan diğerine gönderiyorsa aktarılan dosyaların karakter kümesi, gönderen konağın karakter kümesinden alıcı konağın karakter kümesine dönüştürülür.

Bu seçenek rsync'e, bir dosyadan okunan dosya isimlerinin sonlandırılmasının satır sonu karakteri (LF) veya satır başı karakteri (CR) ya da her bu ikisinin birlikte kullanılmasıyla (CR+LF) değil sadece boş karakterle (’\0’) yapıldığını belirtir. Bu seçenek --exclude-from, --include-from, --files-from ve --filter kuralı ile belirtilen dosyaları etkiler. Dosya isimlerinin boşluk ile ayrıldığı .cvsignore dosyalarını kullanan --cvs-exclude seçeneğini etkilemez.

rsync'e uzak taraftaki girdi değerlerini istenmeyen sözcük ayrıştırmasından veya diğer yanlış yorumlamalardan korumaya çalışmayı bırakmasını söyler.

Günümüz rsync'inde öntanımlı olan, uzak kabuğa gönderilen girdilerde kabuğun özel karakterlerinin (boşluklar dahil) ters eğik çizgi ile öncelenmesidir. *, ?, [, ] joker karakterleri , --usermap gibi seçenek girdilerinde öncelenirken dosya adı girdilerinde öncelenmez (birden çok dosya adına genişlemeleri sağlanır).

Dosya adlarında eski tarz sözcük ayrıştırması bir betikle yapılıyorsa, bu seçenek bir kez belirtilir. Uzak kabukta ters eğik çizgi öncelemesi sorunluysa, iki kez belirtilir.

Bu seçenek yerine RSYNC_OLD_ARGS ortam değişkeni de kullanılabilir. Ortam değişkenin değeri "1" ise rsync öntanımlı olarak tek seçenekli, "2" veya daha büyük ise, rsync öntanımlı olarak yinelenen seçenek durumuna geçer. "0" ise, öntanımlı önceleme davranışı elde edilir. Ortam değişkeninin değeri, komut satırından belirtilen olumlu veya olumsuz seçenekler tarafından geçersiz kılınabilir (--no-old-args olumsuz seçenektir).

Bu seçenek --protect-args seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.

Bu seçenek, tüm dosya adlarını ve çoğu seçeneği rsync'e uzak kabukta yorumlamamak üzere gönderir. Joker karakterler, uzak konakta kabuk yerine rsync tarafından genişletilir.

Bu, 3.2.4'te eklenen, girdilerin yeni tarz ters eğik çizgi öncelemesine benzer, ancak bazı ek özellikler de desteklenir ve işlem, uzak kabuktaki ters eğik çizgi öncelemesine bırakılmaz.

Bu seçenek --iconv ile birlikte kullanıldığında, uzak taraftaki ilgili girdilerin karaktar kümesi yerelinkinden uzağınkine dönüştürülür. Bu dönüşüm joker karakterler genişletilmeden önce yapılır. Ayrıca bkz: --files-from.

Bu seçenek yerine RSYNC_PROTECT_ARGS ortam değişkeni de kullanılabilir. Sıfırdan farklı bir değer atanırsa işlem öntanımlı olarak etkin olur, aksi takdirde öntanımlı olarak etkin olmaz. Ortam değişkeninin değeri, komut satırından belirtilen olumlu veya olumsuz seçenekler tarafından geçersiz kılınabilir (--no-s ve --no-protect-args olumsuz seçeneklerdir). Bu ortam değişkeni ayrıca sıfırdan farklı bir değerle atanmış RSYNC_OLD_ARGS ortam değişkeni tarafından da geçersiz kılınabilir.

3.0.0 öncesi bir rsync ile etkileşirken bu seçeneği iptal etmeniz gerekebilir.

Bu seçenek --old-args seçeneği ile birlikte kullanılamaz.

Bu seçeneğin, seçenekleri betiğin incelemesinden gizleyen kısıtlı rsync betiğinin (rrsync) kullanımıyla uyumlu olmadığını unutulmamalıdır.

Bu seçenek, kopyalama işlemleri için rsync'e KULLANICI'yı ve (iki nokta üst üste belirtilmişse) GRUP'u kullanmasını söyler. Bu, yalnızca rsync'i çalıştıran kullanıcının kullanıcıları değiştirme yeteneği varsa çalışır. GRUP belirtilmemişse, kullanıcının öntanımlı grubu kullanılır.

Bu seçenek, sistem dosyalarının root yetkileriyle okunup yazılmadığından emin olunmak istenmesi durumunda ve rsync'in, üzerinde anlık değişiklikler olabilecek bir dizinde root olarak dizin içinden veya dışından çalıştırılma riskini azaltmaya yardımcı olabilir. Seçenek, bazen root seviyesinde konak erişim yetkilerinin kullanımına ihtiyaç duyulan bir ortamda rsync'i belirtilen kullanıcı olarak çalıştırabilmeyi mümkün kılar. Böylece, uzak kabuk veya artalan süreci bağlantısından sonra kopyalama aşaması için rsync'in root yetkilerini belirtilen kullanıcya terketmesi sağlanabilir.

Seçenek, aktarım yerelken iki tarafıda etkilerken yerel olmadığı durumda yalnızca yerel tarafı etkiler. Uzak tarafı etkilemek için --remote-option kullanılır. Yerel aktarım için, aktarımın uzak tarafını etkileyen seçenekleri belirtmek için "localhost:" veya "lh:" konak belirtiminin kullanımına olanak sağlayan (rsync paketinin support dizinindeki) lsh (veya lsh.sh) destek betiği kullanılabilir.

Örneğin, aşağıdaki komut root aidiyetinde çalıştırılmakta fakat yerel dosyaları "veli" kullanıcısı yazmaktadır:

sudo rsync -aiv --copy-as=veli konak1:backups/veli/ /home/veli/

Bu, tüm dosyaların sahibini ve grubunu "veli" yapar ve veli kullanıcısının değişiklik yapma yetkisinin olmadığı bir dosyada değişiklik başlatmak için zamanlı saldırı yapmasını imkansız hale getirir.

Aşağıdaki root aidiyetinde çalıştırılan komutta "veli" kullanıcısı olarak hedef/ dizinine yerel kopyalama yapılmaktadır (support/lsh betiğinin $PATH dizinlerinde bir yere kopyalanmış olduğu varsayılmaktadır):

sudo rsync -aive lsh -M--copy-as=veli kaynak/ lh:hedef/

Bu seçenek, aktarılan dosyaların alıcı tarafta geçici kopyaları oluşturulurken DİZİN'in çalışma dizini olarak kullanmasını sağlar. Öntanımlı davranış, her geçici dosyayı ilişkili hedef dosyanın bulunduğu dizinde oluşturmaktır. rsync 3.1.1 ve sonrasında, belirtilen DİZİN içindeki geçici dosya adlarının önüne fazladan bir nokta eklenmez (yine de bunlara rastgele bir sonek eklenir).

Bu seçenek çoğunlukla, alıcı disk bölümünde aktarımdaki en büyük dosyanın bir kopyasını tutacak kadar yer olmadığında kullanılır. Bu durumda (yani, göndericinin dizini farklı bir disk bölümünde olduğunda), rsync alınan her geçici dosyayı adını değiştirerek ilişkili hedef dosyanın üstüne yazamaz, geçici dosya yapmadan dosyayı yerine kopyalaması gerekir. Bu durumda, hedef dosya, kopyalama sırasında kırpılan verileri de içerir. Bu şekilde yapılmasaydı (hedef dosya önce silinse, veriler hedef dizindeki geçici bir dosyaya yerel olarak kopyalanıp sonra bu dosya silinenin yerine aktarılsaydı) eski dosya diskte yer kaplamaya devam eder (birisi zaten açmışsa) ve bu nedenle aynı anda diskte yeni sürümü sığdırmak için yeterli yer olmayabilirdi.

Bu seçenek disk alanı yetersizliği dışında bir nedenle kullanılıyorsa, --delay-updates seçeneğiyle birlikte kullanmak iyi olabilir; bu, kopyalanan tüm dosyaların hedef hiyerarşisindeki alt dizinlere yerleştirilmesini ve aktarımın bitmesinin beklenmesini sağlayacaktır. Hedef bölüme gelen tüm dosyaların kopyalarını yapmak için yeterli alanınız yoksa, rsync'e disk alanı hakkında fazlaca endişe duyulmadığını söylemenin başka bir yolu, göreli bir yol belirten --partial-dir seçeneğini kullanmaktır; Bu, rsync'e hedef hiyerarşideki bir alt dizinin, tek bir dosya kopyasını saklamak için uygun olduğunu söylediğinden, rsync, belirtilen dizini kopyalanan dosyayı getirmek için bir hazırlama alanı olarak kullanacak ve ardından onu yeniden adlandırarak yerine yazacaktır. (--partial-dir seçeneğine mutlak bir yol belirtmenin böyle bir yan etkisi yoktur.)

Bu seçenekle, hedefte bulunmayan her dosya için benzer bir dosya aranacağı belirtilir. Şimdiki algoritma, hedef dosya için aynı dizinde, aynı boyda ve aynı değişiklik zamanlı ya da aynı isimli bir dosya arar. Böyle bir dosya varsa, bu dosya bulanık bir hedef dosya olarak aktarımın hızlandırılması amacıyla kullanılır.

Seçenek tekrarlanırsa, bulanık tarama, --compare-dest, --copy-dest veya --link-dest seçenekleriyle belirtilenlerle eşleşen diğer hedef dizinlerde de yapılır.

Bu seçenekle, alıcı makinede hedef dizinde olmayan dosyalar için karşılaştırmanın DİZİNe göre yapılacağı belirtilir. Eğer DİZİN içinde göndericideki dosyanın aynısı varsa bu dosya aktarılmaz. Bu, sadece bir önceki yedeklemeden beri değişmiş dosyaların yedeklenmesi için kullanışlıdır. Bu seçenek genellikle dosyaları boş (veya yeni oluşturulan) bir dizine kopyalamak için kullanılır.

rsync 2.6.4 ve sonrasında, çok sayıda --compare-dest dizini belirtilebilmektedir. Sadece öznitelikleri uyuşmayan bir dosya bulunursa, yerel bir kopya yapılıp öznitelikleri güncellenir. Eğer bir eşleşme bulunamazsa, işlemi hızlandırmak için bu DİZİNlerin birinden temel bir dosya seçilir.

Eğer DİZİN göreli belirtilmişse hedef dizine göreli olduğu kabul edilir. Ayrıca bkz: --link-dest ve --copy-dest

Bu seçenek --compare-dest gibi davranır, ancak rsync ayrıca DİZİN'de bulunan değişmemiş dosyaları yerel bir kopya kullanarak hedef dizine kopyalar. Bu, mevcut dosyaları olduğu gibi bırakırken yeni bir hedefe aktarım yapmak ve ardından tüm dosyalar başarıyla aktarıldığında hızlıca bir geçiş yapmak için kullanışlıdır.

Çok sayıda --copy-dest DİZİNi belirtilebilir, bu da rsync'in değişmemiş bir dosyayı listede belirtilen sırada aramasına neden olur. Bir eşleşme bulunamazsa, aktarımı hızlandırmak için DİZİN'lerden birinden temel bir dosya seçilir.

DİZİN göreli bir yol belirtiyorsa hedef dizine görelidir. Ayrıca bkz --compare-dest ve --link-dest.

Bu seçenek, DİZİN içindeki değişmemiş dosyaların hedef dizine sabit bağlı yapılması dışında --compare-dest seçeneği gibi davranır. Sabit bağlı yapılacak dosyalar öznitelikleri (izinler, sahipler, v.s) bakımından kaynaktakilerle tamamen aynı olmalıdır. Örnek:

rsync -av --link-dest=$PWD/öndizin konak:kaynak/ yeni/

Dosyalar bağlanmıyorsa, özniteliklerine en az iki kez bakılmalıdır. Ayrıca bazı özniteliklerin rsync'in denetimi dışında zorlanıp zorlanmadığına da bakılmalıdır, örneğin kök dizini tek bir kullanıcıya zorlayan veya çıkarılabilir bir sürücü soysal sahiplikle bağlayan bir mount seçeneği (OS X'in "Bu birimde sahipliği yoksay" seçeneği gibi).

2.6.4 sürümünden başlayarak, çok sayıda --link-dest dizini belirtilebilmektedir. Bu da rsync'in tam eşleşme için listeyi belirtilen sırayla aramasına neden olur (bu türde 20 dizinlik sınır vardır). Yalnızca niteliklerde farklılık gösteren bir eşleşme bulunursa, yerel bir kopya yapılır ve nitelikler güncellenir. Bir eşleşme bulunamazsa, aktarımı hızlandırmak için DİZİN'lerin birinden temel bir dosya seçilecektir.

Bu seçenek en çok boş bir hedef hiyerarşisine kopyalama yaparken işe yarar, çünkü mevcut dosyaların öznitelikleri değiştirilebilir ve bu da diğer hedef dosyaları sabit bağlar yoluyla etkileyebilir. Ayrıca, değişikliklerin ayrıntılandırılması biraz karışık olabilir. 3.1.0 sürümünden önce, bir hedef dosya zaten mevcut olduğunda, başka bir dizinle tam bir eşleşmenin asla sağlanamayacağı (veya hedefe bağ oluşturulamayacağı) unutulmamalıdır.

DİZİN göreli bir yol belirtiyorsa hedef dizine görelidir. Ayrıca bkz: --compare-dest ve --copy-dest.

2.6.1 sürümünden önceki sürümlerde, -o seçeneği (-a seçeneği de bu seçeneği uygular) belirtilmişse, --link-dest seçeneği root olmayan bir kullanıcı için istendiği gibi çalışmayacaktır (yazılım hatası). Bu hatadan korunmak için böyle bir rsync ile gönderimde -o seçeneği kullanılmamalıdır.

Bu seçenekle gönderilen dosyaların verileri, aktarım miktarını azaltmak için sıkıştırılır. Özellikle, yavaş bağlantılar için çok yararlıdır.

Rsync çok sayıda sıkıştırma yöntemini desteklemektedir, --compress-choice (--zc) seçeneği ile zorlanmadıkça birini otomatik olarak seçecektir.

Derleme sırasında seçilmiş sıkıştırma algoritmalarının listesi rsync --version komutu ile görüntülenebilir.

Aktarım sırasında her iki tarafta da 3.2.0 veya üstü bir sürüm kullanılıyorsa, istemcinin ve sunucunun algoritma listesinden ilk algoritmaları ayrı ayrı seçer. Ortak bir sıkıştırma algoritması bulunamazsa rsync hata vererek çıkar. Uzak rsync sağlama toplamı uzlaşımını desteklemek için çok eski ise listesinde "zlib" bulunduğu varsayılır.

Öntanımlı sıra, RSYNC_COMPRESS_LIST ortam değişkenine kabul edilebilir algoritma isimleri boşluk ayraçlı sıralanarak özelleştirilebilir. Algortima isimleri & içeriyorsa "istemci dizgesi & sunucu dizgesi" biçeminde oluşturulduğu varsayılır, aksi takdirde aynı dizge her iki tarafa da uygulanır. Dizge (veya bir kısmı) boşluk olmayan karakterler içermiyorsa öntanımlı sıkıştırma listesi kullanılır. Listedeki bilinmeyen algoritma isimleri iptal edilir, ancak liste tamamen geçersiz isimlerden oluşuyorsa uzlaşım başarısız olur.

Bazı eski rsync sürümleri öntanımlı zlib sıkıştırma yöntemi ile uyumsuz olduklarında -zz seçeneğinin kullanımı gerektirecek şekilde yapılandırıldıklarından -z seçeneğinin kullanımını reddeder. rsync sunucusu, açıkça -zz belirtilmesi gerektiği konusunda uyarmadıkça bu tuhaflık yok sayılabilir.

Bu seçenek, --compress kullanıldığında yapılan otomatik sıkıştırma algoritması uzlaşımını geçersiz kılmak için kullanılabilir. Örtük olarak --no-compress uygulanmasını sağlayan "none" belirtilmedikçe bu seçenek örtük olarak --compress seçeneğinin uygulanmasını sağlar.

Kullanılabilen sıkıştırma seçenekleri:

zstd
lz4
zlibx
zlib
none

Derleme sırasında seçilmiş sıkıştırma algoritmalarının listesi rsync --version komutu ile görüntülenebilir (yukarıdaki listeden farklı olabilir).

--old-compress veya --new-compress seçeneği hakkında bir hata görürseniz, daha fazla rsync sürümünün tanıdığı --compress-choice=zlib veya --compress-choice=zlibx seçeneği geriye uyumluluk adına gönderilmeye çalışılıyor demektir. Bu hata, sunucudaki eski rsync sürümünün sıkıştırma türünü zorlamanıza izin vermeyeceğini gösterir.

"zlibx" sıkıştırma algoritmasının, (harici bir zlib gerçeklenimiyle uyumlu hale gelebilmesi için) eşleşen verilerin sıkıştırma akımına dahil edilmediği bir "zlib" algoritması oluşuna dikkat edilmelidir.

Öntanımlı sıkıştırma seviyesi yerine kullanılacak sıkıştırma seviyesini (bkz: --compress, -z) doğrudan tanımlamak için kullanılır. --compress seçeneği, geçerli olan sıkıştırma algoritması için "sıkıştırma yapılmayan" seviye seçilmediği sürece örtük olarak uygulanır (örneğin, zlib sıkıştırması, 0. seviyeyi "sıkıştırma yapılmayan" seviye olarak değerlendirir).

Seviye değerleri etkin olan sağlama toplamına bağlı olarak değişiklik gösterir. Çünkü rsync öntanımlı olarak bir sağlama toplamı seçiminde (uzak rsync yeterince yeni bir sürümse) uzlaşım arayacaktır. Geçerli seçimden emin olunamıyorsa, bu seçeneği bir --compress-choice (--zc) seçeneğiyle birlikte kullanmak iyi olabilir. Örnek:

rsync -aiv --zc=zstd --zl=22 konak:kaynak/ hedef/

zlib ve zlibx sıkıştırmaları için geçerli değerler 1'den 9'a kadar olup 6 öntanımlı değerdir. --zl=0 belirtilirse sıkıştırma yapılmaz. --zl=-1 ile öntanımlı olan 6. seviye sıkıştırma uygulanır.

zstd sıkıştırması için geçerli değerler -⁠131072'den 22'ye kadar olup 3 öntanımlı değerdir. SAYI olarak 0 belitilirse öntanımlı öntanımlı olan 3. seviye sıkıştırma uygulanır.

lz4 sıkıştırması için geçerli bir değer yoktur, dolayısıyla değer daima 0 olur.

Çok küçük ya da çok büyük bir değer belirtilirse sayı sessizce geçerli değerle sınırlanır. Bu, --zl=999999999 gibi bir değer belirtilmeye ve hangi algoritma seçilirse seçilsin azami sıkıştırma seviyesine ulaşmaya olanak tanır.

Etkin olan sıkıştırma seviyesini sorgulamak ve "uzlaşılan dizge" sonuçlarını görüntülemek için --debug=nstr belirtilebilir. Bu, (etkin sağlama toplamı seçimi ile birlikte) "Client compress: zstd (level 3)" benzeri bir dizge çıktılar.

Çok az sıkıştırılabilecek dosya soneklerini içeren LİSTEyi geçersiz kılar. rsync, her dosya için sıkıştırma düzeyini dosyanın sonekine göre ayarlar. Sıkıştırma algoritmasının "sıkıştırma yapılmayan" seviyesi varsa, bu dosyalar için sıkıştırma gerçekleşmez. Akım seviyesinde anında seviye değiştirmeyi destekleyen diğer algoritmalar, eşleşen her dosya için işlemci kullanımını mümkün olduğunca azaltmak için seviyeyi en aza indirecektir.

LİSTE eğik çizgilerle (/) ayrılmış birden fazla dosya soneki içerebilir. Hiçbir dosyanın atlanmayacağını belirtmek için değer olarak boş dizge ("") verilebilir.

Basit karakter sınıfı eşleşmesi desteklenmektedir. Örneğin "[:alpha:]" sınıfından başka birşey belirtilmezse '-⁠' karakterinin özel bir anlamı olmaz.

Yıldız (*) ve soru iminin (?) özel anlamları vardır.

Aşağıdaki örnekte atlanacak 6 sonek belirtilmektedir (mp[34] iki sonekle eşleşir):

--skip-compress=gz/jpg/mp[34]/7z/bz2

rsync tarafından bu sürümde desteklenen sıkıştırılmayacak dosyaların öntanımlı sonek listesi:

3g2 3gp 7z aac ace apk avi bz2 deb dmg ear f4v flac flv gpg gz iso jar jpeg jpg lrz lz lz4 lzma lzo m1a m1v m2a m2ts m2v m4a m4b m4p m4r m4v mka mkv mov mp1 mp2 mp3 mp4 mpa mpeg mpg mpv mts odb odf odg odi odm odp ods odt oga ogg ogm ogv ogx opus otg oth otp ots ott oxt png qt rar rpm rz rzip spx squashfs sxc sxd sxg sxm sxw sz tbz tbz2 tgz tlz ts txz tzo vob war webm webp xz z zip zst

Bu listenin yerini, biri hariç tüm durumlarda LİSTE alacaktır: rsync artalan sürecinden alınan bir kopya, LİSTEye eklenir (artalan sürecinin listesi farklı bir öntanımlı liste ile yapılandırılabilir).

Bu seçenekle rsync, her iki uçta kullanıcı ve grup isimlerini değil, kullanıcı ve grup kimliklerini eşleştirmeye çalışacaktır.

Öntanımlı olarak rsync, dosyaların sahibini belirlemekte kullanıcı ve grup isimlerini kullanır. Özel kullanıcı ve grup kimliği olan 0 kimliği, bu seçenek belirtilmemiş olsa bile, kullanıcı ve grup isimleriyle asla eşleştirilmez.

Eğer kullanıcı ve grup yerelde herhangi bir isimle eşleşmiyorsa veya hedefte bir eşleşme yoksa, bunların yerine kaynak sistemdeki kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır. chroot ayarlarının rsync'in kullanıcı ve grup isimlerini arama yeteneklerini nasıl etkilediğini ve bunların nasıl değiştirebileceği hakkında bilgi için bkz: rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki use chroot modül seçeneğinin açıklaması.

Bu seçenekler, alıcı tarafın diğer değerlere eşlenmesi gereken kullanıcıları ve grupları belirlemesine olanak tanır. DİZGE, virgülle ayrılmış bir veya daha fazla GÖNDEREN:ALAN değer çiftidir. Göndericiden gelen herhangi bir eşleşen GÖNDEREN değeri, alıcıdan gelen bir ALAN değeri ile değiştirilir. GÖNDEREN ve ALAN değerleri için kullanıcı adları veya kullanıcı kimlikleri belirtebilirsiniz ve GÖNDEREN değeri, gönderenin adlarıyla eşleştirilecek bir joker karakter dizisi de olabilir (joker karakterler kimlik numaralarıyla eşleşmez, ancak '*' iminin neden her şeyle eşleştiğini görmek için aşağıya bakın). Bunun yerine, bir kimlik numarası aralığı belirtebilirsiniz: DÜŞÜK-YÜKSEK. Örnek:

--usermap=0-99:nobody,wayne:admin,*:normal --groupmap=usr:1,1:usr

Listedeki ilk eşleşme kullanılan eşleşmedir. Tüm kullanıcı eşlemeleri tek bir --usermap seçeneği kullanılarak ve/veya tüm grup eşlemeleri tek bir --groupmap seçeneği kullanılarak belirtilmelidir.

0 kullanıcısı ve grubu için gönderici adının alıcıya iletilmediğine dikkat edilmelidir, bu nedenle ya 0 kullanarak bu değerleri eşleştirmelisiniz ya da alıcı tarafta geçerli olan adları kullanmalısınız (genelde "root"). Diğer tüm GÖNDEREN adları, gönderen tarafta kullanılanlarla, tüm ALAN adları, alıcı tarafta kullanılanlarla eşleşir.

Gönderen tarafta adı olmayan tüm kimlikler, eşleştirme amacıyla boş ad olarak değerlendirilir. Bu, bir "*" ile veya boş ad kullanılarak eşleştirilmelerine olanak tanır. Örneğin:

--usermap=:nobody --groupmap=*:nobody

---numeric-ids seçeneği kullanıldığında, gönderici hiçbir ad göndermez, bu durumda tüm kimliklerin boş ada sahip olduğu varsayılır. Adsız kimlikler farklı değerlerle eşleştirilmek istenirse GÖNDEREN olarak bu sayısal kimlikleri belirtmek gerekir.

--usermap seçeneğinin çalışması için alıcının ayrıcalıklı kullanıcı aidiyetinde çalıştırılması gerekir (bkz: --super ve --fake-super). --groupmap seçeneğinin çalışması için, alıcının grubu atayacak izinlere sahip olması gerekir.

rsync 3.2.4 ve sonrasında, --usermap seçeneği örtük olarak --owner (-o) seçeneğini uygularken --groupmap seçeneği örtük olarak --group (-g) seçeneğini uygular (rsync eşleşme seçeneklerinin çalışması için bu seçeneklerin etkin olmasını gerektirdiğinden).

Eski bir rsync'in joker karakterlerden şikayetini önlemek için --protect-args (-s) kullanımı gerekirken günümüz rsync'leri bunu otomatik olarak halleder.

Bu seçenek, tüm dosyaları GRUP grubundaki KULLANICI'ya ait olmaya zorlar. Bu, doğrudan --usermap ve --GroupMap kullanmaktan daha basit bir arayüzdür, ancak karıştırılamayacakları için bu seçenekler kullanılarak gerçeklenmiştir. KULLANICI veya GRUP boşsa, atlanan kullanıcı/grup için eşleme olmaz. GRUP boşsa, iki nokta imi atlanabilir, ancak KULLANICI boşsa, iki nokta imi bulunmalıdır.

"--chown=foo:bar", belirtilirse "--usermap=*:foo --groupmap=*:bar" belirtmekten farkı yoktur, sadece daha kolaydır (ve örtük olarak --owner ve/veya --group seçenekleri ile aynıdır).

Eski bir rsync'in joker karakterlerden şikayetini önlemek için --protect-args (-s) kullanımı gerekirken günümüz rsync'leri bunu otomatik olarak halleder.

Bu seçenekle G/Ç zamanaşımını saniye cinsinden belirtebilirsiniz. Belirtilen süre içinde bir aktarım gerçekleşmezse, rsync işlemi sonlandırır. Öntanımlı değer, bir zamanaşımı olmadığını belirten 0 değeridir.

Bu seçenek, rsync'in rsync artalan süreciyle bağlantısının başarılı olması için kaç saniye bekleyeceğini belirtmek için kullanılır. Belirtilen süre içinde bir bağlantı gerçekleşmezse, rsync işlemi bir hatayla sonlandırır.

Öntanımlı olarak rsync, bir rsync artalan sürecine bağlanırken joker adres kullanır. --address seçeneği, bağlanılacak belirli bir IP adresi (veya konak adı) belirtmeye olanak tanır.

Ayrıca bkz: Artalan süreci için --address seçeneği.

Öntanımlı 873. port yerine kullanılacak portu belirtmek için kullanılır. URL sözdizimi port belirtmek için zaten bir yöntem içerdiğinden, bu sadece bir rsync sunucusuna "::" kullanarak bağlanıyorsanız gerekir.

Ayrıca bkz: Artalan süreci için --port seçeneği.

Bu seçenek, sistemlerini en üst düzeyde ayarlamayı seven insanlar için sonsuz eğlence sağlayabilir. Aktarımları daha hızlı (veya daha yavaş!) yapabilecek her türlü soket seçeneğini ayarlayabilirsiniz. Ayarlayabileceğiniz bazı seçenekler hakkında ayrıntılar için setsockopt(2) sistem çağrısının kılavuz sayfasına bakılabilir. Öntanımlı olarak hiçbir özel soket seçeneği ayarlanmamıştır. Bu sadece uzak bir rsync artalan sürecine doğrudan soket bağlantılarını etkiler.

Ayrıca bkz: Artalan süreci için --sockopts seçeneği.

Uzak kabuk aktarımı başlatılırken engellenebilen G/Ç kullanılmasını belirtir. Uzak kabuk rsh veya remsh ise, rsync öntanımlı olarak engellenebilen G/Ç, aksi takdirde engellenemeyen G/Ç kullanır (ssh ile engellenemeyen G/Ç tercih edilir).

Çıktı tamponlama kipini belirler. KİP None (tamponsuz), Line (satır tamponlu) veya Block (Tam tamponlu) olabilir. Büyük veya küçük tek harfli kip de belirtilebilir.

Seçeneğin başlıca kullanım amacı, rsync çıktısı bir dosyaya veya boruya yönlendirilirken tam tamponlamadan satır tampolamaya geçmektir.

Her dosyanın öznitelik değişikliklerini de içererek yapılmış değişikliklerin dosyalara göre ayrıntılı bir listesini almak için kullanılır. Bu, --out-format=’%i %n%L’ belirtmekle aynıdır. Seçenek tekrarı, 2.6.7 ve üstü sürümlerde değişmeyen dosyaların da ayrıca çıktılanmasını sağlar. 2.6.7 öncesi sürümlerde ise diğer ayrıntı iletilerinin de çıktılanmasını sağlayan -vv kullanılabilir.

"%i" belirtimi 11 karakter uzunlukta şifresel bir çıktıya sahiptir. Genel biçimi YXcstpoguax dizgesine benzer. Burada Y karakteri yapılan güncellemenin çeşidini, X karakteri dosya türünü, diğer karakterler ise güncellenmişlerse öznitelikleri belirten bir karakterle değiştirilir.

Y karakterinin yerini alan güncelleme türleri şunlardır:

X karakterinin yerini alan dosya türleri şunlardır:

Dizgenin diğer harfleri dosyanın bazı özniteliklerinin değiştiğini belirtir:

Harflerin belirttiği öznitelikler şunlardır:

Olası diğer bir çıktı daha vardır: Dosyalar silinirken silinen her öğe için "%i" belirteci "*deleting" dizgesini çıktılar (yeterince son sürüm bir rsync ile konuşulduğu ve silme işlemlerini bir ayrıntı olarak çıktılamayıp günlük kaydı tuttuğu varsayımıyla).

Bu, rsync istemcisinin kullanıcıya her güncellemede tam olarak ne çıktılayacağının tam olarak belirlenmesini sağlar. BİÇEM, yüzde (%) imi ile başlayan tek karakterlik öncelemler içeren bir metin dizgesidir. --info=name veya -v belirtilirse "%n%L" biçemi öntanımlıdır (yalnızca dosyanın adını ve öğenin bir bağ olup olmadığını çıktılar). Olası biçemleme karakterlerinin tam listesi için, rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki log format seçeneğinin açıklamasına bakılabilir.

Bu seçeneğinin belirtilmesi, önemli bir şekilde güncellenen (aktarılan bir dosya, yeniden oluşturulmuş bir sembolik bağ/aygıt veya dokunulan bir dizin) her dosya veya dizinden vb. bahsedecek olan --info=name seçeneğinin örtük olarak uygulanmasını sağlar. Ek olarak, değişiklikleri ayrıntılı gösterme öncelemi (%i) dizgeye dahil edilirse (--itemize-changes seçeneği kullanılmış gibi), herhangi bir şekilde değiştirilen öğe adları da günlüğe eklenir (alıcı tarafın sürümü en az 2.6.4 olduğu takdirde). %i çıktısının açıklaması için bkz: --itemize-changes

Günlüklemenin aktarımın sonunda yapılmasını sağlayan aktarım istatistiği belirtimlerinden biri belirtilmedikçe rsync, günlük biçemi dizgesini dosyanın aktarımından önce çıktılayacaktır. Bu geç günlükleme etkin olduğunda ve ayrıca --progress seçeneği de belirtilmişse rsync aktarılan dosyanın ismini işlem bilgisinden önce (şüphesiz, --log-format çıktısından sonra) çıktılayacaktır.

Bu seçenek, rsync'in yaptıklarını bir dosyaya günlüklemesini sağlar. Bu, artalan sürecinin yaptığı günlük kaydına benzer, ancak artalan süreciyle yapılmayan bir aktarımın istemci ve/veya sunucu tarafı için istenebilir. İstemci seçeneği olarak belirtilirse, aktarım günlüğü "%i %n%L" öntanımlı biçemiyle etkinleştirilir. Bu geçersiz kılınmak istenirse bkz: --log-file-format

Neler yapıldığını günlüklemesi için uzak tarafa istekte bulunma örneği:

rsync -av --remote-option=--log-file=/tmp/rlog kaynak/ hedef/

Bağlantının istem dışı kapanma sebebini incelemek için yaralıdır.

Ayrıca bkz: Artalan sürecinin --log-file seçeneği.

--log-file seçeneğiyle belirtilen dosyaya güncelleme başına günlük kaydı olarak neler konulacağının belirtilebilmesini sağlar. Bu seçeneğin etkili olabilmesi için --log-file seçeneğinin de ayrıca belirtilmesi gerekir. Boş bir dizge belirtirseniz, günlük dosyasında güncellenen dosyalarla ilgili kayıtlar olmaz. Olası biçemleme karakterlerinin tam listesi için, rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki log format seçeneğinin açıklamasına bakılabilir.

--log-file belirtildiği durumda bu seçenekle BİÇEM olarak "%i %n%L" belirtilmedikçe öntanımlı biçem kullanılır.

Ayrıca bkz: Artalan sürecinin --log-file-format seçeneği.

Dosya aktarımıyla ilgili ayrıntılı istatistileri çıktılanmasını ve rsync'in delta-aktarım algoritmasının verileriniz için ne kadar etkili olduğunun anlaşılmasını sağlar. Bu seçenek, -v seçeneği ile birlikte veya değil, --info=stats2'ye; 2 veya daha fazla -v seçeneğiyle birlikte --info=stats3'e eşdeğerdir.

Geçerli istatistikler:

Bu, rsync'e, geçerli yerelde geçerli olup olmadıklarını görmek ve geçersiz olanları öncelemek için sınamaya çalışmak yerine, tüm yüksek bitli karakterlerin çıktıda öncelenmeden bırakılmasını sağlar. Bu seçeneğe bakılmaksızın, tüm denetim karakterleri (ancak sekmeler hariç) öncelenir.

2.6.7 sürümünden itibaren yüksek bitli karakterler ters eğik çizgi (\) ve diyez (#) iminden sonra 3 sekizlik rakam ile ifade edilmektedir. Örneğin satır sonu karakteri "\#012" ile ifade edilir. Dosya ismindeki ters eğik çizgi imlerinin ardından bir diyez imi ve 3 sekizlik rakam gelmedikçe ters eğik çizgiler öncelenmez.

Sayıları insan tarafından okunabilir biçemde çıktılar. Olası 3 düzey vardır:

Öntanımlı düzey 1'dir. Her -h seçeneği düzeyi 1 arttırır. 0. seviyeyi belirmek için seçeneği --no-human-readable (--no-h) biçiminde kullanmak gerekir (Sayılar sadece rakamlardan oluşur).

2. ve 3. seviyede eklenen birim harfleri: K (kilo), M (mega), G (giga), T (tera), P (peta). Örneğin, 1234567 baytlık dosya 2. seviyede 1,23M olarak çıktılanırdı (yerelde ondalık kısmın virgül ile ayrıldığı varsayımıyla).

Aktarım kesintiye uğramışsa, öntanımlı olarak rsync, aktarımı yarım kalmış dosyayı silecektir. Bazı durumlarda kısmen aktarılmış dosyaları silinmemesi istenebilir. Aktarımın bir sonraki bağlantıda tamamlanmasını hızlandırmak üzere kısmen aktarılmış dosyaların silinmemesi için bu seçeneği kullanabilirsiniz.

Bu seçenek, --partial seçeneğinin davranışını değiştirirken aynı zamanda örtük olarak etkinleştirir. Bu gelişmiş kısmi dosya yöntemi, kısmi dosyayı hedef dosyaya yazmak yerine, belirtilen DİZİN'e yerleştirir. Bir sonraki aktarımda, rsync, aktarımın yeniden başlamasını hızlandırmak için bu dizinde bulunan dosyayı veri olarak kullanacak ve amacına hizmet ettikten sonra onu silecektir.

--whole-file açıkça (veya örtük olarak) belirtilirse, dosya rsync'in delta-aktarım algoritması kullanılmadan gönderildiğinden, DİZİN içindeki güncellenmekte olan dosya ile ilgili kısmi dosyalarının basitçe kaldırılacağı unutulmamalıdır.

rsync, henüz yoksa, DİZİN'i oluşturacaktır, ancak sadece son dizini oluşturur, yolun tamamını değil. Bu, rsync'in gerektiğinde hedef dosyanın dizininde kısmi dizini oluşturmasını ve kısmi dosya silindikten sonra kaldırmasını sağlamak için göreli bir yol ("--partial-dir=.rsync-partial" gibi) kullanmayı kolaylaştırır. Mutlak bir yolun kısmi dizinin çalışması için ayrılmış özel bir dizini göstermesi beklendiğinden, bu dizin kaldırma işleminin yalnızca göreli yol için yapıldığı unutulmamalıdır.

DİZİN değeri mutlak bir yol değilse, rsync mevcut tüm dışlama kurallarının sonuna bir kural daha ekler. Bu, gönderen tarafta mevcut olabilecek herhangi bir kısmi dizin dosyasının gönderilmesini ve ayrıca alıcı taraftaki kısmi dizin öğelerinin zamansız silinmesini önleyecektir. Bir örnek: yukarıdaki --partial-dir seçeneği, diğer dışlama kurallarının sonuna bu "bozulabilir" dışlama kuralının eşdeğerini ekler: -f '-p .rsync-partial/'

özel dışlama kuralları kullanılıyorsa, kısmi dizin için özel bir dışlama/gizleme/koruma kuralı eklemek gerekebilir. Çünkü,

Örneğin, rsync'in orada burada kalmış kısmi dizinleri temizlemesi istenirse, --delete-after belirtilmeli ve bir "risk" süzme kuralı eklenmelidir, örnek: -f 'R .rsync-kısmi/'. Geçerli çalıştırma sırasında kalan kısmi dizin verilerinden herhangi birini rsync'in kullanması gerekmedikçe --delete-before veya --delete-during seçeneklerini kullanmaktan kaçınılmalıdır.

Ayrıca DİZİN değerini RSYNC_PARTIAL_DIR ortam değişkeninde belirtebilirsiniz. Bu değişkene bir değerin atanmış olması --partial seçeneğinin etkin olmasını sağlamaz ama komut satırında --partial seçeneğini belirtmekle --partial-dir seçeneğine dizin belirtilmiş gibi işlem yapılması sağlanır. Örneğin, --partial-dir=.rsync-tmp ile --progress seçeneğini birlikte kullanmak yerine, kabukta RSYNC_PARTIAL_DIR=.rsync-tmp şeklinde bir atama yapıldığını ve .rsync-tmp dizininin eksik kalan aktarımı tamamlamak için komut satırında sadece -P seçeneği belirtilerek kullanıldığını varsayalım. --partial seçeneğinin bu ortam değişkenine bakmadığı durumlar,

Günümüz rsync'i, kısmi dizindeki bir dosyanın aktarımını sürdürdüğünde, bu kısmi dosya başka bir geçici dosya oluşturmak yerine, yerinde güncellenir (böylece hedef + kısmi + tmp yerine hedef + tmp'de azami çıktılama yapılır). Bunun için, aktarımın her iki ucunda da en az 3.2.0 sürümü rsync olması gerekir.

Sunucu yapılandırmasının refuse options ayarı, amacı gereği --partial-dir seçeneğinin --partial seçeneğini örtük olarak uygulamamasına sebep olur. Bu, yani, --partial seçeneğinin reddedilmesi, --partial-dir tarafından sağlanan daha güvenilir üsluba hala izin veriyor olmakla, aktarımı yarım kalmış hedef dosyaların tekrar yazılmasına izin vermemek amacıyla kullanılabilir.

Bu seçenek, güncellenen her dosyayı aktarımın sonunda isimleri değiştirilmek suretiyle hızlıca yerine taşınmak üzere bir dizin içinde geçici bir dosyaya koyar. Bu dosyaların güncellenmesini daha atomik yapmayı amaçlar. Öntanımlı olarak bu dosyalar her dosyanın hedef dizini içindeki ".~tmp~" isimli bir dizine konur, fakat bu davranış --partial-dir seçeneği belirtilerek değiştirilebilir. Bu .~tmp~ dizininin aktarımdan nasıl hariç tutulacağı ve rsync'in ortalıkta kalan eski .~tmp~ dizinlerini nasıl temizleyeceği ile ilgili açıklamalar için bkz: --partial-dir. Bu seçenek ---inplace ve --append seçeneği ile birlikte kullanılamaz.

Bu seçenek --no-inc-recursive anlamına gelir çünkü üzerinde sonuna kadar yineleme yapabilmek için bellekte tam dosya listesine ihtiyaç duyar.

Bu seçenek alıcı tarafta daha fazla bellek kullanır (aktarılan dosya başına bir bit) ve ayrıca alıcı tarafta tüm güncellenmiş dosyaların ek bir kopyasını tutmak için yeterli boş disk alanı gerektirir. Ayrıca, aşağıdaki durumlar dışında --partial-dir için mutlak yol kullanılması gerekir:

Ayrıca, çok daha atomik bir güncelleme algortiması içeren, rsync paketinin "support" alt dizinindeki "atomic-rsync" python betiğine de bakılabilir (--link-dest seçeneğini ve dosyalar için paralel bir hiyerarşi kullanır).

Dizinler dışında çocukları olmayan iç içe dizinler dahil tüm boş dizinlerin silinmesini sağlar. Gönderen rsync içerme/dışlama/süzme kurallarını kullanarak dosya hiyerarşisini ardışık olarak tararken bir sürü gereksiz dizin oluşmasını önlemek için yararlıdır.

--min-size seçeneği gibi aktarım kurallarının kullanımının dosya listesine girenleri etkilemediği ve bu nedenle bir dizindeki dosyalardan hiçbiri aktarım kuralıyla eşleşmese bile dizinleri boş bırakmadığı unutulmamalıdır.

Dosya listesi gerçekte budandığından, bu seçenek ayrıca bir silme etkin olduğunda hangi dizinlerin silineceğini de etkiler. Ancak, hariç tutulan dosya ve dizinlerin, hem kaynak dosyaları gizleme hem de hedef dosyaları koruma kurallarıyla hariç tutulan bazı öğelerin silinmesini engelleyebileceği unutulmamalıdır. Bunun nasıl önleneceğini öğrenmek için bozulabilir süzme kuralına bakılabilir.

Genel bir koruma (protect) süzgeci kullanarak dosya listesinden belirli boş dizinlerin budanmasını önleyebilirsiniz. Örneğin, bu seçenek "emptydir" dizininin dosya listesinde tutulmasını sağlar:

--filter 'protect emptydir/'

Burada, bir hiyerarşideki tüm .pdf dosyalarını kopyalayan, yalnızca .pdf dosyalarını tutmak için gereken hedef dizinleri oluşturan ve hedefteki gereksiz dosyaların ve dizinlerin kaldırılmasını sağlayan bir örnek verilmiştir (dışlama kuralı yerine kullanılan 'hide,! */' dizin olmayanları gizleme süzgecine dikkat):

rsync -avm --del --include='*.pdf' -f 'hide,! */' kaynak/ hedef

Gereksiz hedef dosyaların silinmesi istenmiyorsa, gizleme (hide) süzgecinin yerine zamanı daha iyi kullanan --include='*/' --exclude='*' seçenekleri kullanılabilirdi.

Aktarımın ilerleyişini gösteren bilgilerin basılmasını sağlar. Bu, sıkılmış bir kullanıcıya izlenecek bir şeyler verir. Günümüz rsync'inde, --info=flist2,name,progress seçeneği örtük olarak öntanımlıdır, ancak kullanıcı tarafından sağlanan --info seçenekleri önceliklidir (örneğin --info=flist0 --progress).

rsync'in normal bir dosyayı aktarırken göstediği ilerleme satır şuna benzer:

782448  63%  110.64kB/s    0:00:04

Bu örnekte, gönderici dosyasının %63'ü olan 782448 baytın saniyede 110.64kB hızla indirilerek alıcıda oluşturulduğu, aktarım hızı aynı kaldığı takdirde aktarımın 4 saniye sonra biteceği ifade edilmektedir.

Bu istatistikler, rsync'in delta-aktarım algoritması kullanımdaysa yanıltıcı olabilir. Örneğin, gönderenin dosyası temel dosyanın ardından ek verilerden oluşuyorsa, alıcıya değişmez veriler ulaştığında rapor edilen hız muhtemelen önemli ölçüde düşecek ve dosyanın eşleşen kısmını bitirmek için aktarımın tamamlanması muhtemelen alıcının tahmin ettiğinden çok daha uzun sürecektir.

Dosya aktarımı bittiğinde rsync ilerleme satırına şöyle bir satır yerleştirir:

1,238,099 100%  146.38kB/s    0:00:08  (xfr#5, to-chk=169/396)

Bu örnekte, dosya toplamda 1.238.099 bayt uzunluğundaydı, tüm dosya için ortalama aktarım hızı saniyede 146,38 kilobayttı ve aktarım 8 saniyede tamamlandı. Bu, mevcut rsync oturumunda normal bir dosyanın 5. aktarımıydı. Dosya listesindeki toplam 396 dosyadan alıcıda güncel olup olmadıklarına bakılacak 169 dosya daha var.

Artırımlı bir özyineleme taramasında, rsync, taramanın sonuna ulaşana kadar dosya listesindeki toplam dosya sayısını bilmeyecek, ancak tarama sırasında dosyaları aktarmaya başladığından, (artırımlı özyineleme denetimi anlamında) "ir-chk" metnini içeren bir satır görüntüleyecektir. Listenin tam boyutununun saptandığı noktaya gelindiğinde "ir-chk" yerini "to-chk" metnine bırakacaktır. Yani, "ir-chk" ifadesini gördüğünüz sürece, dosya listesindeki denetlenecek dosya sayısı giderek artacaktır (aktarılan her dosya ayrıca bu listeye eklenecektir).

--partial --progress seçenekleri için kısayoldur. Amacı, kesintiye uğraması muhtemel uzun bir aktarım için bu iki seçeneğin birlikte belirtilmesini kolaylaştırmaktır.

Ayrıca, istatistikleri tek tek dosyalar yerine tüm aktarıma dayalı olarak veren bir --info=progress2 seçeneği de vardır. Çok sayıda adın ekranı kaydırmadan aktarımın ilerleyiş izlenmek isteniyorsa, bu seçeneğin bir dosya adı çıktısı verdirmeden kullanılması gerekir (örneğin -v seçeneğinden kaçınılabilir veya --info=name0 belirtilebilir). --info=progress2'yi kullanmak için --progress seçeneğinin belirtilmesi gerekmez.

Son olarak, rsync'e SIGINFO veya SIGVTALRM sinyali göndererek anında ilerleme raporu alınabilir. BSD sistemlerinde, Ctrl+T tuşları SIGINFO sinyali oluşturulur (Linux şu anda bir SIGINFO sinyalini desteklememektedir). İstemci süreci bu sinyallerden birini aldığında, mevcut dosya aktarımının bittiğini bildirecek ilerleme raporu çıktısını üreten bayrağı tanımlar (sinyal geldiğinde büyük bir dosya aktarılıyorsa bu işlem biraz zaman alabilir). Bir dosya adının (gerekirse) ardından ilerleme bilgisinin --info=progress2 biçimi gelir. 3 rsync sürecinden hangisinin istemci süreci olduğu bilinmeksizin, hepsinin sinyallenmesinde sakınca yoktur (çünkü istemci olmayan süreçler sinyali yok sayar).

Uzak rsync sunucusuna erişim için parola içeren bir dosya belirtebilmeyi sağlar. DOSYA olarak - belirtilirse standart girdi okunur. Dosya içinde parolayı içerek tek bir satır bulunmalıdır (kalan satırlar yok sayılır). DOSYA herkesçe okunabilen bir dosya ise ya da root sahibi olmadığı bir parola dosyası belirterek rsync'i çalıştırıyorsa rsync hata vererek çıkar.

Bu seçenek ssh gibi bir uzak kabuk aktarımına parola sağlamaz. Bu işlemin uzak kabukra nasıl yapılacağını öğrenmek için kullanılacak kabuğun belgelerine bakılabilir. Aktarım için uzak kabuk kullanıldığı durumda bu dosya uzak kabuk oturumunun kimlik kanıtlama işlemi bittikten sonra etkili olur (yani, artalan sürecinin yapılandırma dosyasında belirtilmiş bir parola varsa kimlik kanıtlaması için bu dosya okunur).

Bu seçenek, rsync'in standart girdideki "aktarım öncesi" betiğine 5K'ya kadar veri gönderebilmeyi sağlar. Bu verilerin olası kullanımlarından biri, komut dosyasına (bir "aktarım sonrası" betiğiyle sistemden ayrılması gerekecek) şifrelenmiş bir dosya sistemini bağlamak için kullanılabilecek bir anahtar vermektir.

Artalan sürecinin sürümü en az 3.2.1 olmalıdır.

Bu seçenek dosyaların aktarılmasına değil, kaynak dosyaların listelenmesine sebep olur. Bu seçenek, eğer bir hedef belirtilmezse çalışır, dolayısıyla kullanım alanları şunlardır:

rsync -av --list-only foo* hedef/

rsync 3.1.0 ve sonrasında, --list-only ile çıktılanan boyutlar --human-readable seçeneğinden etkilenmektedir. Öntanımlı olarak rakam gruplaması uygulanacak olsa da daha yüksek seviyeden okunabilirlik birim sonekli değerler sağlayacaktır. Tüm okunabilirlik düzeylerinde boyut sütunlarının genişliğinin 11 karakterden 14'e yükseleceği unutulmamalıdır. Boyutların sadece rakamlardan oluşmasını sağlamak ve eski 11 karakterlik sütun genişliğine dönmek için --no-h seçeneği belirtilebilir.

Soket üzerinden azami veri aktarım hızının KiB/s cinsinden belirtilebilmesini sağlar. HIZ belirtilirken ondalık değer belirtilebilir ve değerin sonuna birim eklenebilir (--bwlimit=1.5m gibi). Hiçbir sonek belirtilmezse 1024 baytlık birimler ("K" veya "KiB") öntanımlıdır. 0 değeri hız kısıtlaması olmadığını belirtir. Kullanılabilir soneklerin listesi için bkz: --max-size

Geriye uyumluluk için hız sınırı en yakın KiB birime yuvarlanabilir. Yani, 1024 b/s'den küçük hız belirtilemez.

rsync veriyi soketlere bloklar halinde yazar ve bu seçenek hem blokların yazılması hem de ortalama aktarım hızını istenen hızda tutmaya çalışmak amacıyla kullanılır. rsync'in veri bloğunu yazarken uyuduğu durumlarda ortalama hızı tutturmaya çalışırken bazı hız aşımları görülebilir.

Verilerin dahili arabelleğe alınması nedeniyle, --progress seçeneği, verilerin gönderim hızını doğru şekilde yansıtmayabilir. Bunun nedeni, bazı dosyaların verileri hızlıca arabelleğe alındığında hızlıca gönderiliyor gibi görünmesi ya da çıktı arabelleğinin boşaltılması sırasında gönderimin yavaşlamış gibi görünmesidir. Bu durum, gelecekteki bir sürümde düzeltilebilir.

Ayrıca bkz: Artalan sürecininin --bwlimit seçeneği.

--time-limit seçeneğinin kullanımı artık önerilmemektedir.

Belirtilen SÜRE geçtiğinde rsync'in kopyalamayı durdurmasını sağlar.

Azami esneklik için, bir tarafın çıkması bağlantıyı sonlandırdığından bu seçenek uzak tarafa gönderilmez. Bağlantının yalnızca bir tarafı bu seçeneği desteklese bile seçeneğin kullanımına izin verilir. Gerektiğinde, --remote-option (-M) seçeneği kullanılarak uzak tarafın bağlantıyı sonlandırması istenebilir.

Belirtilen zamana ulaşıldığında rsync'in kopyalamayı durdurmasını sağlar. Tarih ve zamanın tamamı yerel zaman diliminde yıl-ay-günTsaat:dakika biçeminde (2000-12-31T23:59 gibi) belirtilebilir. Tarih belirtirken tire yerine eğik çizgi kullanılabilir.

Değer çeşitli şekillerde kısaltılabilir, örneğin 2 rakamlı yıl belirtilebildiği gibi bazı değerler hiç belirtilmeyebilir. Her durumda, sağlanan zaman bilgisiyle eşleşen zamanda kopyalama durdurulur. Geçerli zamanın veya geçmişin belirtilmesi durumunda rsync hata vererek çıkar.

Örneğin, "1-30" 30 Ocak yerel zamanla gece yarısını, "14:00" bir sonraki ös 2'yi, "1" gelecek ayın 1. gününün geceyarısını, "31" gelecek 31 çeken ayın 31. gününün geceyarısını, "59" ise geçerli saatin 59. dakikasını ifade eder.

Azami esneklik için, bir tarafın çıkması bağlantıyı sonlandırdığından bu seçenek uzak tarafa gönderilmez. Bağlantının yalnızca bir tarafı bu seçeneği desteklese bile seçeneğin kullanımına izin verilir. Gerektiğinde, --remote-option (-M) seçeneği kullanılarak uzak tarafın bağlantıyı sonlandırması istenebilir. Uzak konağın öntanımlı zaman diliminin yerel zaman diliminden farklı olabileceği hesaba katılmalıdır.

Alıcı tarafın aktarımı biten her dosyaya fsync yapmasına sebep olur. Bu aktarımı yavaşlatsa da önemli dosyaları güncellerken huzuru sağlamaya yardımcı olabilir.

Aynı hedefe yapılacak eşdeğer bir çağrı için --read-batch seçeneği ile kullanılmak üzere bir dosya oluşturur. Ayrıntılar için bkz: “TOPLU İŞLEM DOSYASI KİPİ” bölümü ve --only-write-batch seçeneği.

Bu seçenek uzlaşılmış sağlama toplamını ve sıkıştırma listelerini geçersiz kılar ve her zaman eski tarz md5/md4/zlib seçimlerine dayalı bir seçim üzerinde uzlaşım sağlar. Daha güncel bir seçim istenirse, --checksum-choice (--cc) ve/veya --compress-choice (--zc) seçenekleri kullanılabilir.

Toplu işlem dosyası oluşturulurken hedef sistemde hiçbir güncelleme yapılmaması dışında --write-batch gibi çalışır. Bu, değişikliklerin başka yollarla hedef sisteme taşınmasına ve ardından değişikliklerin --read-batch yoluyla uygulanmasına olanak tanır.

Toplu işlem dosyası doğrudan taşınabilir ortamlara yazılabilir: Bu ortam, aktarım bitmeden önce kapasitesini doldurursa, bu kısmi aktarım hedefe uygulanabilir ve geri kalanını almak için tüm süreç tekrarlanabilir (çoklu güncelleme döngüsü devam ederken hedef sistemin kısmen güncellenmiş olması umursanmadığı takdirde).

Ayrıca, değişiklikleri uzak bir sisteme gönderirken bant genişliğinin önemli olmadığı unutulmamalıdır. Çünkü toplu işlem dosyası, verilerin kablo üzerinden akmasına gerek kalmadan göndericiden alıcıya yönlendirilmesine olanak tanır (çekerken, gönderen uzakta olduğundan toplu işlem dosyası oluşturamazsınız).

Evvelce --write-batch ile oluşturulan DOSYA içindekileri uygular. Eğer DOSYA olarak "-" belirtilirse dosya verisi standart girdiden okunur. Ayrıntılar için “TOPLU İŞLEM DOSYASI KİPİ” bölümüne bakınız.

Daha eski bir protokol sürümünü kullanmaya zorlar. Bu, daha eski bir rsync sürümüyle uyumlu bir toplu iş dosyası oluşturmak için kullanışlıdır. Örneğin, --write-batch seçeneğiyle rsync 2.6.4 kullanılıyorsa, ancak --read-batch seçeneğini çalıştırmak için rsync 2.6.3 kullanılacaksa, eski protokol sürümünü zorlamak için toplu iş dosyası oluşturulurken "-⁠-⁠protocol=28' kullanılmalıdır (okuyan sistemde rsync'in yükseltilmeyeceği varsayımıyla).

rsync, bu seçeneği kullanarak dosya adlarını karakter kümeleri arasında dönüştürebilir. DÖNÜŞÜM olarak "." değeri belirtilerek, rsync'e öntanımlı karakter kümesinin yerel tanımına göre aranması sağlanabilir. Ayrıca, yerelin ve hedefin karakter kümesi --iconv=YEREL,HEDEF biçeminde virgülle ayrılarak da (--iconv=iso88599,utf8 gibi) belirtilebilir. Bu sıra, dosyaları gönderirken veya alırken seçeneğin aynı kalmasını sağlar. Son olarak, herhangi bir dönüştürmeyi engellemek için --no-iconv veya DÖNÜŞÜM olarak "-⁠" belirtebilirsiniz. Bu seçeneğin öntanımlı değeri konağa özeldir ve ayrıca RSYNC_ICONV ortam değişkeni ile de dönüşüm belirlenebilir.

Yerel iconv(1) kitaplığının desteklediği karakter kümesi adlarının listesi için "iconv --list" komutu çalıştırılabilir.

--protect-args (-s) seçeneğini belirtilirse, rsync komut satırında belirtilen dosya adlarını gönderen taraf dönüştürecektir. Ayrıca bkz: --files-from

rsync'in süzme dosyalarında (içerilen/dışlanan dosyalar dahil) herhangi bir ad dönüşümü yapmadığını unutulmamalıdır. Aktarımın her iki tarafıyla da eşleşecek kuralların belirtildiğinden emin olunmalıdır. Örneğin, iki tarafta da hesaba katılması gereken dosya adı farklılıkları varsa, fazladan içerme/dışlama kuralları belirtilebilir.

Bir --iconv seçeneği buna izin veren bir rsync artalan sürecine iletildiğinde, artalan süreci, gerçekte ilettiğiniz uzak karakter kümesinden bağımsız olarak "charset" yapılandırma seçeneğinde belirtilen karakter kümesini kullanır. Bu nedenle, bir artalan süreci aktarımı için yalnızca yerel karakter kümesini belirtmek yeterlidir (--iconv=utf8 gibi).

rsync'e soketleri oluştururken veya ssh çalıştırırken IPv4/IPv6 tercih etmesini söyler. Bu sadece rsync'in doğrudan kendi denetimi altındaki soketleri ve uzak kabuk olarak kullanılan ssh ile anlaşabilmek için -4 veya -6 seçeneğinin ssh'ye iletilmesini etkiler. Diğer uzak kabuklar için IPv4 durumunda doğrudan "--rsh SHELL -4" veya IPv6 durumunda "--rsh SHELL -6" seçeneğini belirtmek gerekebilir.

Ayrıca bkz: Artalan süreci --ipv4 seçeneği.

rsync, IPv6 desteği olmadan derlendiyse, --ipv6 seçeneğinin hiçbir etkisi olmaz. Bu durumda rsync --version çıktısı "IPv6 yok" dizgesini içerir.

MD4 sağlama toplamı tohumunun SAYI olarak belirtilebilmesini sağlar. Bu 4 baytlık tohum her blok ve dosyanın MD4 sağlama toplamı hesaplamasında kullanılır (günümüz MD5 sağlama toplamları tohum kullanmaz). Öntanımlı tohum o an için time(3) kullanılarak sunucu tarafından üretilir. Bu seçenek, yinelenebilir blok sağlama toplamları isteyen uygulamalar için ya da kullanıcının daha rastgele bir tohum kullanmak istediği yerlerde kullanışlıdır. SAYI olarak sıfır değeri verilirse öntanımlı tohum kullanılır.

Bu seçenek rsync'in artalanda çalışacağını belirtir. Başlattığınız sunucuya bir rsync istemcisi konak::modül veya rsync://konak/modül/ sözdizimini kullanarak erişebilir.

Eğer standart girdi bir soket ise, rsync, inetd üzerinden çalıştığını varsayacaktır, aksi takdirde, uçbirimini bırakıp bir artalan süreci haline gelecektir. rsync istemcileri tarafından yapılan her bağlantı isteğinde süreç, yapılandırma dosyasını (rsyncd.conf) okuduktan sonra isteğe yanıt verecektir.

Daha fazla bilgi için bkz: rsyncd.conf(5)

Öntanımlı olarak rsync, --daemon seçeneği ile başlatıldığında ya da bir rsync sunucuya bağlanırken bir joker adres kullanır. Bu seçenekle kullanılacak adres olarak belli bir IP adresi (veya konakismi) belirtebilirsiniz. Bu --config seçeneği ile birlikte kullanılarak sanal konak kullanımını mümkün kılar.

Ayrıca, rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki address seçeneğinin açıklamasına da bakılabilir.

Sunucu sürecinin gönderdiği veri için azami aktarım hızını KiB/s cinsinden belirtmek için kullanılır. İstemci bu durumda bile bir --bwlimit değeri belirtebilir, ancak HIZ'dan büyük değerlere izin verilmez.

Ayrıca bkz: İstemci --bwlimit seçeneği.

Öntanımlı yapılandırma dosyasında farklı bir yapılandırma dosyası belirtmek için kullanılır. Artalan süreci root dışında bir uzak kullanıcı tarafından bir uzak kabuk uygulaması üzerinden çalıştırılıyorsa öntanımlı yapılandırma dosyası çalışma dizinindeki (genellikle $HOME) rsyncd.conf dosyası, aksi takdirde /etc/rsyncd.conf'dur.

Bu seçenek, rsync artalan süreci kipinde başlatılırken bir artalan süreci yapılandırma seçeneğini tanımlamak için kullanılabilir. İlk modülün tanımından önce seçeneğin genel ayarların sonuna eklenmesine eşdeğerdir. İstenirse seçenek adları boşluksuz olarak belirtilebilir. Örnek:

rsync --daemon -M pidfile=/yol/rsync.pid

Artalan süreci olarak çalışmada rsync'in uçbirimini bırakıp bir artalan süreci haline gelmesini engeller. Bu seçenek, rsync, Cygwin üzerinde bir hizmet olarak çalıştırılırken gereklidir. Ayrıca, daemontools ya da AIX'in Sistem Özkaynak Denetçisi gibi bir uygulama tarafından yönetildiğinde yararlı olabilir. Seçeneğin ayrıca, rsync bir hata ayıklayıcı altında çalıştırılırken de kullanılması tavsiye edilir. Bu seçenek, rsync, inetd veya sshd üzerinden çalışıyorsa etkisizdir.

Artalan süreci tarafından öntanımlı olarak kullanılan 873. port yerine başka bir port belirtmek için kullanılır.

Ayrıca istemci --port seçeneğinin ve rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki port seçeneğinin açıklamasına da bakılabilir.

Yapılandırma dosyasındaki "log file" seçeneğinde belirtilen dosyanın yerine kullanılacak günlük DOSYAsını belirtmek için kullanılır.

Ayrıca bkz: İstemci --log-file seçeneği.

Yapılandırma dosyasındaki "log format" seçeneğinde belirtilen dizge yerine kullanılacak olan BİÇEM dizgesini belirtmek için kullanılır. Ayrıca, değeri boş dizge değilse "transfer logging" seçeneğini etkinleştirir, aksi takdirde aktarım günlüklemesi kapatılır.

Ayrıca bkz: İstemci --log-file-format seçeneği.

rsyncd.conf(5) dosyasındaki socket options seçeneği ile aynı sözdizimine sahip olup onu geçersiz kılar.

Ayrıca bkz: İstemci --sockopts seçeneği.

Artalan sürecinin başlatılması sırasında günlük bilgilerinin miktarını arttırmak için kullanılır. Artalan sürecinin, istemci bağlandıktan sonraki ayrıntı seviyesi istemci tarafından kullanılan seçeneklerle ve modülün yapılandırma bölümündeki max verbosity değeriyle denetlenir.

Ayrıca bkz: İstemci --verbose seçeneği.

rsync artalan sürecinin bağlantıları dinleyeceği soketleri oluştururken IPv4/IPv6 tercih etmesini sağlarlar. Çekirdekteki bir IPv6 hatası nedeniyle Linux'un eski sürümlerinde bu seçeneklerden biri gerekli olabilir (port kullanılacağı zaman "adres zaten kullanımda" hatası alınıyorsa, rsync artalan sürecini başlatırken --ipv6 veya --ipv4 belirtmek gerekebilir).

Ayrıca bkz: İstemci --ipv4 seçeneği.

rsync, IPv6 desteği olmadan derlendiyse, --ipv6 seçeneğinin hiçbir etkisi olmaz. Bu durumda rsync --version çıktısı "IPv6 yok" dizgesini içerir.

--daemon seçeneğinden sonra belirtilirse, rsync artalan süreci başlatılırken kullanılabilecek seçenekleri kısaca açıklayan bir yardım sayfası basar.

.cvsignore dosyalarındaki gibi yoksayılacak kalıpları belirtmek için kullanılır. Daha fazla bilgi için bkz: --cvs-exclude

--iconv seçeneğinin öntanımlısını belirtmek için kullanılır. 3.0.0 sürümünden itibaren desteklenmektedir.

--old-args seçeneğinin öntanımlı olarak etkin olması için "1", tekrarlanan seçenek durumunun etkin olması için bir veya daha fazla sayıda "2" veya öntanımlı olarak etkin ise iptal etmek için "0" atanabilir. Bu ortam değişkenine sıfırdan farklı bir değer atandığında, RSYNC_PROTECT_ARGS değişkeninin yerini alır.

--old-args, --no-old-args veya --protect-args seçeneği kullanıldığında bu değişken yok sayılır.

3.2.4 sürümünden itibaren desteklenmektedir.

--protect-args seçeneğinin öntanımlı olarak etkin olması için sıfırdan farklı bir değer atanmalıdır. Öntanımlı olarak etkin ise iptal etmek için "0" atanmalıdır.

--old-args, --no-old-args veya --protect-args seçeneği kullanıldığında bu değişken yok sayılır.

3.1.0 sürümünden itibaren desteklenmektedir. 3.2.4 ve sonrasında RSYNC_OLD_ARGS değişkenine sıfırdan farklı bir değer atanmışsa bu değişken yok sayılır.

rsync tarafından kullanılan öntanımlı kabuğun yerine kullanılacak kabuğu belirtmek için kullanılır. Komut isminden sonra komut satırı seçeneklerine --rsh (-e) seçeneğindeki gibi izin verilir.

rsync sunucusuna bağlanırken rsync istemcisi tarafından kullanılacak vekil sunucuyu belirtmek için kullanılır. Değeri bir konak:port çifti olarak belirtilmelidir.

Kimlik kanıtlaması gerektiren bir rsync sunucusuna bağlanırken komut satırında parola belirtmek zorunda kalmamak için parola bu değişkene atanabilir. Aktarım ssh gibi bir kabuk üzerinden gerçekleştiriliyorsa bu değişkene bakılmayacaktır.

USER veya LOGNAME değişkenleri bir rsync sunucusuna gönderilecek kullanıcı ismini belirlemek için kullanılır. Böyle bir tanım yapılmamışsa, öntanımlı kullanıcı ismi olarak "nobody" kullanılır. İkisine de tanımlama yapılmışsa USER önceliklidir.

Bu ortam değişkeni, kısmi aktarım etkinleştirmesi yapılmaksızın kısmi aktarım için kullanılacak dizini belirtir. Tüm ayrıntılar için --partial-dir seçeneğine bakılabilir.

Bu ortam değişkeni, ardışık bir sıra veya azaltılmış bir ad listesi belirterek sıkıştırma algoritması uzlaşımının özelleştirilmesine olanak tanır. Kullanılabilir sıkıştırıcıların adlarını görmek için rsync --version komutu kullanılabilir. Tüm ayrıntılar için --compress seçeneğine bakılabilir.

Bu ortam değişkeni, ardışık bir sıra veya azaltılmış bir ad listesi belirterek sağlama toplamı algoritması uzlaşımının özelleştirilmesine olanak tanır. Kullanılabilir sağlama toplamlarının adlarını görmek için rsync --version komutu kullanılabilir. Tüm ayrıntılar için --checksum-choice seçeneğine bakılabilir.

Bu ortam değişkeni, --max-alloc seçeneğinin yaptığı gibi ayrılabilecek azami bellek miktarını belirtmekte kullanılır.

Bu ortam değişkeni rsync tarafından okunmaz, bunun yerine rsync'in sunucu bağlantısıyla çalıştığı uzak kabuğun ortamında atanır. Bu, rsync-ssl(1) gibi bir betiğin, kullanıcının komut satırında belirttiği port numarasını bilmesini sağlar.

Kullanıcının öntanımlı .cvsignore dosyasını bulmakta kullanılır.

Bu ortam değişkeni, sunucu bağlantısı yaparken kullanılacak uygulamayı belirtmek için çoğunlukla hata ayıklama kurulumlarında kullanılır. Tüm ayrıntılar için bkz: “RSYNC ARTALAN SÜRECİNE BAĞLANMAK”

Bu ortam değişkeni, çoğunlukla RSYNC_CONNECT_PROG tarafından belirtilen uygulamanın çalıştırılacağı kabuğu belirtmek için hata ayıklama kurulumlarında kullanılır. Tüm ayrıntılar için bkz: “RSYNC ARTALAN SÜRECİNE BAĞLANMAK”